tag:blogger.com,1999:blog-68299941227775234842024-03-13T04:48:38.581+02:00from the balcony...STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.comBlogger26125tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-11829553943753261492007-06-20T01:52:00.000+03:002007-06-20T02:00:44.290+03:00ΤΕΛΟΣ<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5077912875493530466" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Mcmos-rDgQfy3dIEKg8cqDBTaIXbCIiwWJiKcWMkqGGY5FxOAPm9mjqMf4g98YozxhuguLKuPf7_cnnSXpzuuJ5crUXLcQ0max4IonxNm3POmdaLKJmqf6695LiY01dgn4j04zNfvTA/s400/t_shampagne_159.jpg" border="0" /><br /><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;">Τέλος. Αυτό ήταν, το πήρα το ρημάδι το φτυχίο...Πάμε για άλλα...!</span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;"></span></strong> </div><div align="center"><em><span style="font-size:78%;">I never really gave up on,</span></em></div><div align="center"><em><span style="font-size:78%;">Breakin' out of this two-star town...</span></em></div><div align="center"><em><span style="font-size:78%;"></span></em> </div><div align="center"><span style="font-size:85%;">Συνεχίζεται</span></div><div align="center"><em><span style="font-size:78%;"></span></em> </div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-25391303219495182007-06-14T16:15:00.000+03:002007-06-14T17:18:17.021+03:00'ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ'<div align="justify"><strong>HOW TO STOP PEOPLE FROM BUGGING YOU ABOUT GETTING MARRIED</strong></div><div align="justify">Old aunts used to come up to me at weddings, poking me in the ribs and cackling, telling me, "You're next." They stopped after I started doing the same thing to them at funerals.</div><div align="justify"></div><div align="justify">Συνηρμικά, θυμήθηκα το εξης περιστατικό:Ένα πατρινό κανάλι κάνει ρεπορτάζ για την ζωή μετά θάνατον. Ρωτάει λοιπόν τους περαστικούς - ανεξαρτήτου ηλικίας, τί πιστεύουν πως γίνεται μετά τον θάνατο, αν η ψυχή μας επιστρέφει κλπ και αυτοί αναλύουν ο καθένας την θεωρία του*. Κάποια στιγμή περνάει ενας παππούς και ο ρεπόρτερ τον ρωτάει τι πιστεύει για την ζωή μετά θάνατον. Και ο παππούς χωρίς να σταματήσει, απαντάει <strong>'Είμαι υπέρ'</strong> με μια φυσικότητα και συνεχίζει το περπάτημα...</div><div align="justify">.</div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify">* Γιατί όπως έχει πει και ο Κλιντ Ιστγουντ,</div><div align="justify">οι απόψεις είναι σαν τις κω$%τρυπίδες, </div><div align="justify">όλοι έχουν απο μία...</div><div align="justify">.</div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"><em><span style="font-size:85%;">Διαβάζω με μεγάλη δυσκολία χιλια δυο άχρηστα πράγματα, έχω σκυλοβαρεθεί την ζωή μου και παράλληλα σκέφτομαι ενα σωρό πράγματα.Πακέτο..</span></em></div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-85269985945459342472007-06-01T11:22:00.000+03:002007-06-01T11:32:07.247+03:00ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ<strong>«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»</strong><br />(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)<br /><br /><strong>«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»</strong><br />(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)<br /><br />Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.<br /><br />Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.<br /><br />Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.<br /><br />Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση <a href="http://fakellaki.blogspot.com/">http://fakellaki.blogspot.com</a>, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.<br /><br /><strong>«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»</strong><br />(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)<br /><br />Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:<br /><br /><strong>«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»</strong><br /><br />Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:<br /><br /><strong>* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ</strong><br /><strong></strong><br /><strong>* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ</strong><br /><strong></strong><br /><strong>* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ</strong><br /><strong></strong><br /><strong>* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.</strong><br /><strong></strong><br /><strong>* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ</strong><br /><strong></strong><br /><strong>ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.</strong><br /><strong></strong><br /><strong>* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ</strong><br /><strong>* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ</strong><br /><strong>* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.</strong><br /><br /><strong>Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων </strong><br /><br />(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").<br /><br />ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣSTATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-56468301149475954392007-06-01T02:47:00.000+03:002007-06-01T02:51:05.419+03:00Yes, we' ve got a winner!<span style="font-size:78%;"><strong>ΟΚ, ελπίζω να κερδίσω την έγχρωμη τηλεόραση...</strong></span><br /><br />1. Η απόλυτη ευτυχία για εσάς είναι;<br />Κάποιες στιγμές κατά το κυνήγι της ευτυχίας.<br /><br />2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;<br />Η φασαρία του συγκατοίκου μου.<br /><br />3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;<br />Σήμερα το βραδάκι.<br /><br />4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;<br />Το μίσος μου στις λεπτομέρειες.<br /><br />5. Το βασικό ελάττωμα σας;<br />Το χιούμορ όταν ΔΕΝ πρέπει.<br /><br />6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;<br />Σ’ αυτά που δεν έχουν και τόσο μεγάλη σημασία.<br /><br />7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;<br />Ξέρω και εγώ. Με εμένα στο μέλλον μάλλον. Όχι, όχι. Δεν ξέρω.<br /><br />8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;<br />Ο Μητροπολίτης Τιράνων Αναστάσιος ως προσωπικότητα.<br /><br /> 9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;<br />Με την Π. Ταξίδι με τραίνο στην Ευρώπη μ’ ένα σακίδιο, λίγα λεφτά και χωρίς πρόγραμμα.<br /><br />10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;<br />Πέτρος Τατσόπουλος, Μίλαν Κούντερα<br /><br />11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άνδρα;<br />Σιωπηλά να κρατάει τον λόγο του.<br /><br />12. …και σε μια γυναίκα;<br />Να γνωρίζει το πόση επιρροή μπορεί να ασκήσει, χωρίς να την ασκεί ολοκληρωτικά εν τέλει.<br /><br />13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;<br />Προτιμάω να αγαπώ τραγούδια μόνο.<br /><br />14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;<br />’Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι…’.<br /><br />15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;<br />‘Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις’, ‘Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας’, ‘Αυτό το αστέρι είναι για όλους’.<br /><br />16. Η ταινία που σας σημάδεψε;<br />‘Φτηνά τσιγάρα’ και ‘Απέραντο γαλάζιο’. Για διαφορετικούς λόγους το καθένα.<br /><br />17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;<br />Salvador Dali, Keith Haring, Banksy, Jackson Pollock<br /><br />18. Το αγαπημένο σας χρώμα;<br />Το μπορντό μάλλον αλλά και το μπλέ καλό είναι<br /><br />19. Ποια θεωρείται ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;<br />Αν και δεν θέλω να το παραδέχομαι ανοιχτά, η σχέση μου με κάποιους ανθρώπους.<br /><br />20. Το αγαπημένο σας ποτό;<br />Κονιάκ και καμία βότκα.<br /><br />21. Για πιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;<br />Συναισθηματικά στοιχήματα που έχασα χωρίς να έχω κατεβάσει όλα μου τα χαρτιά.<br /><br />22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;<br />Τον κυνισμό μου κάποιες φορές.<br /><br />23. Όταν δε γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;<br />Να ταξιδεύω σκεπτόμενος διάφορα ή να ΤΑ γράφω.<br /><br />24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;<br />Έχω κάμποσους που παίζουν για την πρώτη θέση και λέω να μην τους φανερώσω πρίν έχουμε νικητή.<br /><br />25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ένα ψέμα;<br />Όταν είναι πραματικά ασήμαντο ή όταν οργανώνω μια φάρσα. Την πρώτη κατηγορία, προσπαθώ να την εξαλείψω βέβαια.<br /><br />26. Ποιο είναι το μότο σας;<br />Έχω 2 αυτή την περίοδο:<br />-‘Τι σημασία έχει πιά, εδώ που φτάσαμε;’<br />-‘Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να το διαπιστώσουμε…’<br /><br />27. Πως θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;<br />Μέσα στην υγρασία και την ζεστασιά ενός τεράστιου αιδοίου όπως σε κάποια ταινία του Αλμαδοβάρ.<br /><br />28. Εάν συναντούσατε το Θεό τι θα θέλατε να σας πει;<br />Έχω χιούμορ τελικά. Παίζεις ζάρια;’<br />Ή<br />‘Χρειάζομαι έναν βοηθό. Ψήνεσαι;’<br /><br />29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;<br />Κλείνω κάποιους κύκλους και κάνω απολογισμό αλλά σε γενικές γραμμές καλά.STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-74525614783992604842007-05-28T16:42:00.000+03:002007-05-28T17:06:20.211+03:00Review<div align="justify">Είχα καιρό να γράψω. Κιαυτό γιατί έγιναν διάφορα πράγματα. Καταρχήν, έφυγε ο συγκάτοικος και συνμπλόγκερ Waldorf. Τον κάλεσε η μαμά πατρίδα στην αγκαλιά της. </div><div align="justify">Οφείλω να παραδεχτώ πως άδειασε κάπως το σπίτι. Τον συνήθισα. Το καλό ήταν πως μπορεί να μιλούσαμε σοβαρά για ενα θέμα και να πετούσαμε μια μαλακία και μετά να συνεχίζαμε χωρίς να έχουμε χάσει τον ειρμό μας Ή να βλακολογούμε με διακοπές για σοβαρές διαπιστώσεις. Νομίζω αυτό μου έλειψε. Δύσκολα βρίσκω ανθρώπους να συνομιλώ σε αυτό το μοτίβο. Συνήθως με κράζουν όταν μπερδεύω τα σοβαρά με τα λιγότερο σοβαρά. Ακόμα, μου λείπει λίγο η καθημερινότητα. Anywayz, ο Waldorf περνάει καλά στα στρατά (απο ότι λέει).Ο άλλος συγκατοικος βρίσκεται σε μια πνευματική σύγχυση που δεν επιτρέπει αμφίδρομη επικοινωνία. Ωστόσο, αυτό κάποιες φορές αποδυκνύεται σωτήριο. Άλλωστε, η σχέση μας τα τελευταία χρόνια είναι πολύπλοκη. Έχω δε καταλήξει πως θα εκτιμήσει ο ένας τον άλλον, μετά απο καιρό, όταν ο ένας απο τους δυο θα έχει φύγει απο το νησί. </div><div align="justify">Ο συγκάτοικος είχε να αντιμετωπίσει δυο πράγματα: οχι μόνο έφευγε απο το νησί (συνεπώς τελείωνε και ο φοιτητικός του χρόνος), αλλά και έμπαινε στρατό. Η αλήθεια είναι πως η αποχώρηση, με έχει βάλει καιρό σε σκέψεις. Απο το πως ήρθα εδώ, τι έγινε (και τι έκανα) αυτά τα χρόνια, που θέλω να πάω μετα και τί θέλω να κάνω, πόσο με επηρρέασαν κάποιοι άνθρωποι και καταστάσεις εδώ κ.λ.π. Κάποια πράγματα εδω, δεν μου πήγαν καλά απο την αρχή. Σε άλλα φταίω και δεν έκανα τίποτα να τα αλλάξω, άλλα τα πάλεψα και τα κατάφερα, σε άλλα πήρα τ @@ μου. Οι φίλοι μου πιστεύουν πως απλά είμαι γκρινιάρης και βαθιά μέσα μου δεν θέλω να αλλάξω κάποια πράγματα. Η αλήθεια είναι πως απλά βαρέθηκα εδω. Όπως επίσης βαρέθηκα να εξηγώ τι και πως. Μια χαρά είμαι και έτσι. Όποιος καταλαβε, κατάλαβε. (κανείς δηλαδή, αλλά δεν πειράζει - είναι πιο ήσυχα έτσι).</div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-81915018502629986532007-05-01T20:40:00.000+03:002007-05-01T20:50:24.498+03:00Η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια…<div align="justify"> </div><div align="justify"><strong><em></em></strong> </div><div align="justify"><strong><em>Εν τάχη θα διηγηθώ μια πρόσφατη ιστορία που προκαλεί γέλιο και οργή για την ιατρική περίθαλψη στην χώρα του Ιπποκράτη ! Συγγενικό πρόσωπο μπαίνει σε Νοσοκομείο με ολικό κάταγμα στο πόδι . Γίνετε πρώτη επέμβαση στο πόδι με μερική αναισθησία γιατί το ιστορικό του ασθενή δεν επιτρέπει ολική , διάρκειας 4 ωρών . Μετά από 5 μέρες πάμε για 2 επέμβαση γιατί ο νοσηλευτής δεν είχε ενημερωθεί για την κατάσταση του ασθενή και δεν γνώριζε ότι δεν έπρεπε να μετακινηθεί με καροτσάκι αλλά για να περάσει από αξονικό τομογράφο θα έπρεπε να μεταφερθεί όπως ήταν με το κρεβάτι . Αυτό το “ μικρό λάθος ” επιδεινώνει την κατάσταση του ασθενή και οδηγεί σε 2 επέμβαση και αυτή την φορά με μερική αναισθησία και διάρκεια αυτής 5 ώρες .<br /><br />Περνάνε 2 μέρες και ξεκινά το τραγικό μέρος της όλης ιστορίας (λες και όλα ως εδώ είναι πολύ φυσιολογικά … ) . Ο ασθενής πέφτει σε κωματώδη κατάσταση και επί 12 ώρες μέσα στο νοσοκομείο κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την αιτία . Κάνουν συμβούλιο οι γιατροί και υποθέτουν ότι λόγο του ιστορικού του ασθενή αλλά και των 2 επεμβάσεων , ο ασθενής έχει πάθει βάρη εγκεφαλικό , επειδή όμως το νοσοκομείο δεν διαθέτει γιατρό ανάλογης ειδικότητας για να το επιβεβαίωση , αναγκάζονται οι συγγενείς να φέρουν με δικά τους έξοδα εξωτερικό γιατρό . Ο εξωτερικός γιατρός αποφασίζει ότι όντως ο ασθενής έχει πάθει βαρύ εγκεφαλικό και η κατάσταση χρίζει άμεσης εισαγωγής στην εντατική !<br /><br />Γιατί όμως ποτέ δεν ξέρεις αν έχεις ζήσει τα χειρότερα κάπου εδώ ξεκινά το τραγελαφικό της όλης κατάστασης . Ο ασθενής με το ιδιαίτερα βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό συν το πρόσφατο βαρύ εγκεφαλικό συν τις 2 επεμβάσεις συνέρχεται από το κώμα την επόμενη μέρα σαν να μην συμβαίνει τίποτα !!! Σε αυτή την περίπτωση μάλλον έχουμε 2 επιλογές , ή μιλάμε για θαύμα και θα έπρεπε να αρχίσουμε να τρέχουμε στις εκκλησίες και να ανάβουμε τα κεριά ευχαριστώντας τον Κύριο για την μεγαλοψυχία που έδειξε ή οι πιο κακόπιστοι ( όπως εγώ… ) να σκέφτονται για ακόμη μια φορά την εκδοχή του πιθανού ιατρικού λάθους !!! Δυστυχώς για ακόμη μια φορά η δυσπιστία μου για την ικανότητα των ιατρών του συγκεκριμένου Νοσοκομείου επιβεβαιώθηκε ! Ιατρικό λάθος και πάλι , μιας και οι γιατροί είχαν ξεχάσει ότι ο ασθενής ζει με ένα πνεύμονα και έπρεπε να τον βοηθάν οξυγονώνοντας τον άλλο πνεύμονα περισσότερο !!!<br /><br /> Κλείνοντας θα κάνω ένα μικρό απολογισμό για να δήξω την τραγικότητα της κατάστασης , αυτός ο άνθρωπος μπήκε στο νοσοκομείο με ολικό κάταγμα στο πόδι και αυτή την στιγμή βρίσκετε στην εντατική με μηχανική υποστήριξη !!! Ελπίζω να σταματήσουν κάπου εδώ οι κακόγουστες εκπλήξεις από την πλευρά του ιατρικού προσωπικού γιατί δεν είναι μόνο αυτοί άνθρωποι που κάνουν λάθη ήμαστε και μις άνθρωποι και οι υπομονή μας έχει αρχίσει και εξαντλείται…</em></strong></div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-43521865945330245262007-04-20T18:20:00.000+02:002007-04-20T18:56:04.273+02:00Σύμπαν VS Βλακεία: 1 - 0<span style="font-size:78%;">'Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο.' (Άλμπερτ Αινστάιν)</span><br /><br /><span style="font-size:100%;">Χτες γύρισα σπίτι με τρομερά νεύρα και ψυχολογία παρόμοια με το βάθος στο οποίο βρίσκεται πια το Sea Diamond. Η μέρα δεν ξεκίνησε καλά, συνεχίστηκε χειρότερα και τελικά κατέληξε με μένα να κάθομαι σαν να έχω πάθει εγκεφαλικό. </span><br /><span style="font-size:100%;"></span><br /><span style="font-size:100%;">Η βλακεία είναι ανίκητη. Ότι κιαν κάνεις, αυτή θα βρεί τρόπο να σε κερδίσει. Είναι νομοτελειακό το ζήτημα. Κι οσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσεις πως δεν μπορείς να βγείς νικητής, τόσο καλύτερο για σένα. Τουλάχιστον θα έχεις γλιτώσει την ψυχική σου υγεία με οτι αυτό συνεπάγεται.</span><br /><span style="font-size:100%;"></span><br /><span style="font-size:100%;">Η ρουφιάνα η βλακεία είναι παντού. Άλλες φορές σου συστήνεται απλόχερα - είναι και κοινωνική η πουτάνα (τύπος βλακείας 1) ενω άλλες καταφέρνει να σε υπνωτίζει και να κάνει αργότερα αισθητή την παρουσία της (αυτός είναι ο τύπος βλακείας 2, γνωστός και σαν Δούρειος Ίππος). Υπάρχει και ο τύπος βλακείας 3, ο οποίος είναι και ο πλέον επικύνδινος. Η βλακεία του να μην ξέρεις πως είσαι βλάκας. Αυτός ο τύπος βλακείας είναι το θέμα του διδακτορικού που προσπαθώ να πείσω τον συγκάτοικο Walder να ξεκινήσει (Κοινωνικός επιστήμων γαρ). Νομίζω πως θα έκανε best seller. </span><br /><span style="font-size:100%;"></span>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-59739858093955938112007-04-18T00:04:00.000+02:002007-04-18T00:17:56.677+02:00QUIZ- Πόσο κάνει τίποτα μείον τίποτα;<br />- Τι σημασία έχει πιά εδω που φτάσαμε;STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-70679080275822869112007-04-08T20:29:00.000+02:002007-04-08T20:31:53.493+02:00Και τώρα που πήρα φόρα,και γράφω posts στην σειρά, Waldorf, που έχεις χαθεί; Σε έφαγε το νησί πασχαλιάτικα μου φαίνεται!STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-5073487597369898182007-04-08T20:12:00.000+02:002007-04-08T20:29:15.886+02:00Πέρι Αναστάσεως...<div align="center"> <img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5051125415922174514" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiewXYA-DN8jteBAvvH1jX1m34OxIoYODLbfLQOSnqnwPxne7ctdr3VAsL49_37qzjxFKEN-3Lz2UGCpq2pb3FlDZHAzexkPQwo5tQBEfmtuuHw5Ljj3YfXNgybLcfDhZOs15AlJ1UaflU/s400/god+made+adam+-+michelangelo.bmp" border="0" /><span style="font-size:78%;">Η δημιουργία του Αδάμ απο τον Θεό, Μιχαήλ Άγγελος</span><br /></div><div align="center"><br /><div align="center">Ο Θεός είναι νεκρός (<em>Νίτσε</em>)<br />Ο Νίτσε είναι νεκρός (<em>Θεός</em>)</div><br /><br /><div align="center"></div></div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-39468980360627879632007-04-08T20:07:00.000+02:002007-04-08T20:12:38.533+02:00Ανεκδοτάκι επίκαιροΈχουν κάτσει όλοι κάτω στον Μυστικό δείπνο και τρώνε. Κάποια στιγμή, κάνει ο Ιούδας:<br />- Πωπω ρε γαμώτο, η σαλάτα είναι γεμάτη κρεμμύδι. Πετάγεται τότε ο Ιησούς και λέει:<br />- Γιατί ρε; Θα φιλήσεις κανέναν...;STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-9082764022216823212007-04-07T19:42:00.000+02:002007-04-07T19:53:11.215+02:00Κλειστό λόγω εορτών<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQkxksQuYeGk1ZE1XnNZf45nPgNHWXu6C5JvLeyfFuDVClgGFhXP58LCsr_8ZovSbyAUyded-6uGUDcISX1MhKljqnx6me6RDt8P-xLNCoAOPAT9PLGofE7brBHo0FohB1AYyotppOGXM/s1600-h/easter.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5050745624849091074" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQkxksQuYeGk1ZE1XnNZf45nPgNHWXu6C5JvLeyfFuDVClgGFhXP58LCsr_8ZovSbyAUyded-6uGUDcISX1MhKljqnx6me6RDt8P-xLNCoAOPAT9PLGofE7brBHo0FohB1AYyotppOGXM/s320/easter.jpg" border="0" /></a><br /><div></div><br /><div></div><br /><div>Ανάμεσα σε συμβουλές για καλό ψήσιμο και κουβέντες για την σωτηρία της ψυχής, το καλύτερο χρώμα για αυγά, τον κρότο απο τα δυναμιτάκια και τις καλοντυμένες κοπέλες που εκκλησιάζωνται, τις μακαρονάδες με τα θαλασσινά και τα μοτέρ, τον Πέτρο Γαιτάνο με τις ψαλμωδίες, τα βαφτιστήρια, τα σοκολατένια αυγά και τις καμπάνες, τα ούζα και το κοκορέτσι, Καλό Πάσχα εν Χριστώ αδερφοί μου.</div><br /><div></div><br /><div>Υ.Γ. Αμάν πια!Τι άγχος κιαυτό κάθε χρόνο, θα'ναστηθεί - δεν θα'ναστηθεί! </div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-76191083781732941362007-04-02T00:16:00.000+02:002007-04-02T00:33:34.248+02:00<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmPfPs2ZVmvEBXNSeck4QG-IcKTkuGBJXeMhc5pCq56kBxZY7xlb3P9nt5sV_e2jxB4g7dS4TA1FcVZiJeXNOpdYXIE6roKk5qNOwgtukwdCjkWoQACRmgfA_ALcevWEOGG-rgHvzdlZQ/s1600-h/DIAFANA.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5048590313910067842" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmPfPs2ZVmvEBXNSeck4QG-IcKTkuGBJXeMhc5pCq56kBxZY7xlb3P9nt5sV_e2jxB4g7dS4TA1FcVZiJeXNOpdYXIE6roKk5qNOwgtukwdCjkWoQACRmgfA_ALcevWEOGG-rgHvzdlZQ/s320/DIAFANA.jpg" border="0" /></a><br /><div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV7sX5vUsEqk3_AgAxun26I0loJiD_3cI8dPRUkRupSMndr2mTHYD_7oFqpAbmCuPUnsLRDUTqwH4AHKF1BjMVdvVHP3bdWMliCBwX8KqtGNJa08rscmd0R4XG_Gh8drwUORsvE8t_czo/s1600-h/DIAFANA.jpg"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV7sX5vUsEqk3_AgAxun26I0loJiD_3cI8dPRUkRupSMndr2mTHYD_7oFqpAbmCuPUnsLRDUTqwH4AHKF1BjMVdvVHP3bdWMliCBwX8KqtGNJa08rscmd0R4XG_Gh8drwUORsvE8t_czo/s1600-h/DIAFANA.jpg"></a></div><br /><div align="center"><em>Κυριακή των Βαϊων, </em></div><div align="center"><em>ανοιξιάτικο βράδυ,</em></div><div align="center"><em>σου στέλνω για τη γιορτή σου,</em></div><div align="center"><em>Καρτ-ποστάλ απ' τον Άδη.</em></div><div> </div><div> </div></div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-11931060325136849002007-03-29T16:01:00.000+02:002007-03-29T16:06:38.244+02:00ΟΙ 300<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuzX_TSXKV71dOy7SKQQwxL5moX27vTnycMfZZMkJoT1URxx_a1_JohnTDE1pdq9L5x9cKFtiUa04lJxrbG5nYAboftyZ3mtkHzhyphenhyphen0Q9RN_lfMN_TfHT5BSTHYi9zpEr7VCwiiFE_e2BU/s1600-h/sparta.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5047347444863885922" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuzX_TSXKV71dOy7SKQQwxL5moX27vTnycMfZZMkJoT1URxx_a1_JohnTDE1pdq9L5x9cKFtiUa04lJxrbG5nYAboftyZ3mtkHzhyphenhyphen0Q9RN_lfMN_TfHT5BSTHYi9zpEr7VCwiiFE_e2BU/s320/sparta.jpg" border="0" /></a><br /><div>- Μαλακία όνομα το '300' για την ταινία...</div><br /><div>- Γιατί ρε; Πως να την έλεγαν δλδ;</div><br /><div>- 603</div><br /><div>- 603; Πως σου έσκασε αυτό;</div><br /><div>- Κοίτα: 300 οι γενναίοι επι 2, 600 αρχίδια, ένας ο Λεωνίδας με 2 αρχίδια να (με το συμπάθιο), 602</div><br /><div>- Και το 603<em>;</em></div><br /><div><em>- </em>Το αρχίδι ο εφιάλτης</div><br /><div></div><br /><div><em>(σιωπή...)</em></div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-42792525018138563592007-03-26T16:09:00.000+02:002007-03-26T16:16:59.882+02:00Απαλλαγή<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfGTHpvdZkH3e6-yRGzSU2FC9u2yN75QclBfJT-ClqwF2_PFiCv_8zwwA5onHRwl4aIqYCT23q77zg71TijKUqRljiwZonBzLTNR_E4ZeeuSMc6thAVLwARnwuxHgyWBBOEH0Bvnb-NLU/s1600-h/rambo2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5046236878518914690" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfGTHpvdZkH3e6-yRGzSU2FC9u2yN75QclBfJT-ClqwF2_PFiCv_8zwwA5onHRwl4aIqYCT23q77zg71TijKUqRljiwZonBzLTNR_E4ZeeuSMc6thAVLwARnwuxHgyWBBOEH0Bvnb-NLU/s320/rambo2.jpg" border="0" /></a><br /><div>Αίτηση απαλλαγής από το στρατό (πραγματική επιστολή - τουλάχιστον έτσι έγραφε το mail που μου έστειλαν):</div><br /><div></div><br /><div>Κύριε υπουργέ Αμυνας,</div><br /><div></div><br /><div>επιτρέψτε μου να σας εκθέσω το πρόβλημά μου και να σας ζητήσω να τακτοποιήσετε το θέμα μου.Περιμένω να μου "έρθει το χαρτί" για να παρουσιαστώ στο στρατό. Είμαι 24 χρονών και έχω παντρευτεί μια χήρα 44 χρονών, η οποία έχει μια κόρη 25 χρονών, την οποία παντρεύτηκε ο πατέρας μου. Επομένως ο πατέρας μου, αφού παντρεύτηκε την κόρη μου, είναι γαμπρός μου.Επιπλέον η κόρη μου, αφού είναι σύζυγος του πατέρα μου, έγινε και μητριά μου.Η γυναίκα μου κι εγώ αποκτήσαμε τον περασμένο Ιανουάριο ένα γιο. Κατά συνέπεια εκείνος, είναι αδερφός της συζύγου του πατέρα μου και κουνιάδος του πατέρα μου. Είναι όμως και θείος μου, αφού είναι αδερφός της μητριάς μου. Αρα ο γιος μου είναι θείος μου.Η σύζυγος του πατέρα μου απέκτησε τα Χριστούγεννα ένα γιο, ο οποίος είναι ταυτόχρονα αδερφός μου, αφού είναι γιος του πατέρα μου, και εγγονός μου, αφού είναι γιος της κόρης της γυναίκας μου. Τότε εγώ είμαι αδερφός του εγγονού μου και, επειδή ο σύζυγος της μητέρας κάποιου είναι πατέρας του, αυτό έχει ως αποτέλεσμα εγώ να είμαι πατέρας της κόρης της γυναίκας μου και αδερφός του γιου της. Επομένως είμαι ο παππούς μου.</div><br /><div></div><br /><div>Δεδομένου αυτού, σας παρακαλώ να με απαλλάξετε, αφού ο νόμος απαγορεύει πατέρας, γιος και εγγονός να υπηρετούν ταυτόχρονα στον στρατό. </div><br /><div> </div><br /><div></div><br /><div><em>Waldorf, εγω απλά μια ιδέα δίνω. Τελικά μάλλον αυτό εννοούσε η φιλόλογος στο Λύκειο όταν έλεγε 'με σωστό προγραμματισμό και μεθοδικότητα, όλα γίνονται..'</em></div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-58533828116735704062007-03-25T19:19:00.000+02:002007-03-25T20:50:25.173+02:00Rise and fallΤο παρακάτω post το αφιερώνω στην εβδομάδα που πέρασε. Κάθισα χτες βράδυ κάτω και τα συζητήσαμε. Εγώ και αυτή (η πάρτη μου) παρέα με γλυκό κρασί. Ξεκίνησα κύριος, πίνωντας λίγο λίγο απο το ποτήρι:<br /><br />- Ποιά ευχή με κάνει να γελάω αυτή την εβδομάδα;<br />- Καλή τύχη...<br /><br />(Τι καλή τύχη ρε μεγάλε; Μας πήγε γαμ$%^ς αυτή η εβδομάδα. Φίλε μου, δεν λειτουργεί έτσι. Τι το πέρασες;)<br /><br />- Τι είναι χειρότερο απο ένα δύσκολο πρόβλημα;<br />- Ένα δυσκολότερο<br /><br /><div>(Γιατί αγαπημένε μου φίλε, ότι κιαν κάνεις, υπάρχει πάντα αυτός ο μικρός αστάθμητος παράγοντας που μπορεί να τα ανατρέψει όλα. Όπως λένε και οι μπαλόβιοι, γκόλ στο 90'. Και τι κάνεις σ'αυτές τις περιπτώσεις; Μάλλον αφήνεις να σου γαμηθούν λίγο (ή αρκετα) τα σωθικά και συνεχίζεις. Αν μπορείς, κάνε κι αλλιώς.)</div><br /><br />- Τι είναι χειρότερο απο ενα δύσκολο πρόβλημα;<br />- Δύο δύσκολα προβλήματα<br /><br />(Και ναι μεν νόμισες πως έφαγες πακέτο αρχηγέ μου. Λυπάμαι αλλά το μόνο που κατάφερες είναι να συνειδητοποιήσεις πως πρέπει να ιεραρχίσεις τα προβλήματα σου.)<br /><br />Επικράτησε σιωπή για λίγο. Απο αυτή την σιωπή που επικρατεί ανάμεσα στους τσακωμένους. Παρόλαυτα, συνέχισε να με κοιτάει νευριασμένη:<br /><br />- Επειδή είσαι ενα αλαζονικό κάθαρμα που δεν πολυπίθεται απο αυτά που του λέω, σκέψου πως θα μπορούσε να είναι η ζωή σου. Πολύ χειρότερη.<br />- Πάντα θα μπορούσε να είναι...<br />- Επείδή με προκαλείς, σου θυμίζω πως έχεις ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς. Όχι μόνο έχεις ανοιχτούς λογαριασμούς, αλλά λογαριασμούς με θέματα δικών σου ανθρώπων. Θέματα υγείας. Και με προβλήματα που δεν μπορείς να λύσεις. Μαλάκα!<br /><br />Κάπου εκεί το βούλωσα. Άρχισα να πίνω απο το μπουκάλι...Όταν τελείωσε, πήγα για ύπνο. Δεν θυμάμαι καν να την καληνυχτίζω.<br /><br />Δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο μια σειρά πονοκεφάλων. Τίποτα παραπάνω. Είναι απο τις λίγες φορές που χαίρομαι τόσο που υπάρχουν άνθρωποι που πάσχουν απο πονοκεφάλους. Αναλογιζόμενος τι θα μπορούσε να είναι, όχι απλά είμαι χαρούμενος, αλλά ευτυχισμένος. Τέλικά δεν έχει να κάνει με το αν το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Έχει να κάνει με το πόσο διψασμένος είσαι..<br /><br />Δεν ξέρω τι γεύση αφήνει αυτό το post, αλλά νιώθω ήδη πανέμορφα. Καλή εβδομάδα να έχετε.<br /><br />'Οπως λέει και μια γεναία και ευαίσθητη: 'Κολυμπάμε - κολυμπάμε'STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-553737417040260672007-03-11T20:18:00.000+02:002007-03-11T21:34:24.420+02:00Καλό ταξίδι Μπαρμαπατζόνη.....<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkxuEsQfJue4x6WReqz_W-ZZdC8hFYB4Y-bd3l2lFYzo2GWoO0UTSC39f-2HSXgwtgaVzGFmWgNXrXDq1wCci_9Y1sQHkzIjBDIzfseZmGPYo0tMDjMI77fuvlZC_56Dg-7K_vsY33WqE/s1600-h/sky-15.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5040744993457185490" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkxuEsQfJue4x6WReqz_W-ZZdC8hFYB4Y-bd3l2lFYzo2GWoO0UTSC39f-2HSXgwtgaVzGFmWgNXrXDq1wCci_9Y1sQHkzIjBDIzfseZmGPYo0tMDjMI77fuvlZC_56Dg-7K_vsY33WqE/s320/sky-15.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify"><strong><em>“Έφυγε Βαγγελακο…δεν άντεξε άλλο ο Μπαρμπατζονης ….” ! Περάσανε 2,5 χρόνια από την στιγμή που έμαθες ότι το έχει μέσα του , όταν σε ρώτησα που , με κοίταξες και μου απάντησες “Στα πνευμόνια…” , χαμήλωσες τα μάτια και βυθίστηκες στις σκέψεις σου , κατάλαβα ότι είναι άνισος ο αγώνας και ο νικητής μάλλον είναι προδιαγεγραμμένος από την μοίρα ! Αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο φόβο σου , του να χάσεις ένα από τους δυο ανθρώπους που σε φέρον στην ζωή ,που σε μεγάλωσαν , που ήταν πάντα δίπλα σου στα δύσκολα και στις μεγάλες αποφάσεις να προσπαθούν να σε συμβουλεύσουν πάντα στοργικά προτείνοντας σου πάντα αυτό το οποίο θα ήταν καλύτερο για σένα , που η αγάπη τους είναι η μοναδική που μπορούμε να θεωρήσουμε δεδομένη , ήσουν και είσαι νικητής …!<br /><br />Τον Νοέμβριο είχαν περάσει 2 χρόνια από την στιγμή που το έμαθε , οι γιατροί σας προετοίμαζαν και σας έλεγαν πως σε αυτές τις περιπτώσεις τα 2 χρόνια είναι η μέγιστη διάρκεια ζωής που μπορούν να δώσουν ! Και όμως άντεψε για μισό ακόμη χρόνο , με την αγάπη και το πείσμα το δικό σας να τον κρατήσετε στην ζωή , ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό σας ότι θα τον χάσετε , πάντα δίπλα με χαμόγελο και ελπίδες τον κρατούσατε στην ζωή !<br /><br />Τον τελευταίο μήνα 2 φορές τον πείρε το ασθενοφόρο σε κωματώδη κατάσταση από το σπίτι , οι γιατροί σας λέγον να ενημερώσετε όσους νομίζεται γιατί η νύχτα θα είναι δύσκολη ! Έπαιρνες τηλέφωνο και μου έλεγες ότι δεν πρόκειται να τα βάλει έτσι εύκολα κάτω .Την επόμενη μέρα ξυπνούσε με χαμόγελο και σας έδινε νέες ελπίδες , οι γιατροί μου έλεγες έχουν αρχίσει να τον φωνάζουν Λάζαρο , 2 φορές έφυγε και γύρισε από την ζωή ! 3 και φαρμακερή μάλλον , αυτή την φορά δεν άντεξε ! Έφυγε όπως έζησε όλη του την ζωή , με το κεφάλι ψηλά και ένα τεράστιο χαμόγελο !<br /><br />Μια εικόνα μου έχει μείνει έντονη , πριν 3 μέρες όταν κρατούσες στην αγκαλιά σου τη μητέρα σου και στεκόταν εκεί μπροστά σας μέσα στο φέρετρο , σε έβλεπα να τον κοιτάς και να του χαμογελάς σαν να του έγνεφες “άσε τους άλλους να κλαίνε και να νομίζουν πως έφυγες , εγώ ξέρω πως θα είσαι για πάντα κοντά μας …” ! Δεν σε είδα όλες αυτές τις μέρες να σε νοιάζει ο πόνος σου , προτεραιότητα το να παρηγορείς τους άλλους και να στέκεσαι δίπλα τους , όταν σε ρώτησα χθες που βρίσκεις όλη αυτή την δύναμη μου απάντησες πως το μόνο που θες για να συνεχίσεις είναι να έρθει ένα βράδυ στον ύπνο σου και να σου πει πως τώρα είναι καλά….<br /><br />Eνα πράγμα μπορώ να σου υποσχεθώ, ότι και να γίνει στην ζωή σου θα είμαι πάντα δίπλα σου, στα δύσκολα και στα εύκολα πάντα δίπλα σου, κάτι περισσότερο από φίλος και αδερφός …<br /><br /><br /><br />Καλό ταξίδι Μπαρμπατζονη…<br /><br /></em></strong></div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-873839774960655192007-03-01T23:30:00.000+02:002007-03-01T23:38:03.495+02:00Πόσα κεράκια να βάλω…?<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2hcL3XQDwBMitP6wmif_zGnSJObdjhgwjnlhnP0VODrDKR8Sx20TzlZpPwcc9WZ7eZw39QZ_3cBnedlipn01hrOK6zLXoumKKKyl_fzL9elNRq6G2PrlDcWDsHnqkCBZ2-wfpfce7lDw/s1600-h/pano2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5037073400742190562" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2hcL3XQDwBMitP6wmif_zGnSJObdjhgwjnlhnP0VODrDKR8Sx20TzlZpPwcc9WZ7eZw39QZ_3cBnedlipn01hrOK6zLXoumKKKyl_fzL9elNRq6G2PrlDcWDsHnqkCBZ2-wfpfce7lDw/s320/pano2.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify"><strong><em></em></strong></div><br /><div align="justify"><strong><em></em></strong></div><br /><div align="justify"><em><strong>Είναι σαν να το βλέπω κιόλας , να με φωνάζεις και να μου λες " Τι έκανες πάλι ρε μαλακά....? " ! Τελικά δεν την βρήκαμε ακόμη την απάντηση , 23 η 22 ? Πριν 22 η 23 χρόνια λοιπόν το θαύμα έγινε , ήρθες στον κόσμο και δες τι περίεργα παιχνίδια σου παίζει η μοίρα μερικές φορές εκτός από συγκάτοικοι στον ρεαλιστικό κόσμο συγκάτοικοι και στον εικονικό κόσμο , στην blogάσφαιρα που μερικές φορές αποδεικνύεται ποιο ρεαλιστικός από τον πραγματικό κόσμο ! Δεν βρήκα την ευκαιρία να σου ευχηθώ ακόμη γι'αυτο λέω να σου ευχηθώ με ένα όχι και τόσο κοινότυπο τρόπο ! Βρίσκω λοιπόν την ευκαιρία να σου πω ευχαριστώ για μερικά πράγματα για τα χρόνια αυτά που σε ξέρω και για τον λίγο καιρό της συγκατοίκησης μας....<br /><br />- Ευχαριστώ για την παρέα σου στις ατελείωτες ώρες καναπεφιλοσοφιας....<br /><br />- Ευχαριστώ για την συμπαράσταση και κατανόηση στις ατελείωτες ώρες βαρεμάρας....<br /><br />-Ευχαριστώ για την διακριτικότητα σου όποτε το κρίνεις εσυ πως είναι απαραίτητη απέναντι μου , και είσαι από τους λίγους ανθρώπους που ξέρει να το κάνει καλά...<br /><br />-Ευχαριστώ για την διακριτική σου ειλικρίνεια και τον τρόπο που προσπαθείς να μου το δείξεις όταν κάτι το κάνω λάθος...<br /><br />-Ευχαριστώ για την συμπαράσταση στο κράξιμο μου απέναντι στον Ανδρικό (3ος συγκάτοικος...) .μ'αυτο με βοηθάς ώστε να του κάνω την ζωή ακόμη ποιο δύσκολη , πάντα καλοπροαίρετα αυτό , γιατί φίλοι μας είναι αυτοί που μας λένε αυτά που πρέπει και όχι αυτά που θέλουμε να ακούσουμε...<br /><br />-Σε ευχαριστώ που δεν χρειάζεται να ξυπνάω πια με το άγχος αν έχω καπνό , χαρτάκια η φιλτρακια , γιατί έχεις μια μοναδική ικανότητα έχεις υλικό για 10 καπνιστές μέσα στο σπίτι...<br /><br />-Σε ευχαριστώ που πλέον δεν χρειάζεται πριν μπω στην τουαλέτα να σκέφτομαι αν υπάρχει περιοδικό , εφημερίδα κ.τ.λ. γιατί είμαι σίγουρος πως θα έχεις προσθέσει κάτι στην συλλογή μας....<br /><br />-Σε Ευχαριστώ για τον χώρο που μου παραχώρησες στην ντουλάπα σου , γιατί αν περίμενα από τον Ανδρικο....<br /><br />-Σε ευχαριστώ για την παρέα στον πρωινό καφέ και τσιγάρο μπροστά στα PC...<br /><br />-Σε ευχαριστώ που μου έμαθες να παίζω τις πρώτες νότες από τα κάλαντα στην απεγνωσμένη προσπάθεια μου να μάθω να παίζω αυλό και για την υπομονή σου στις ατελείωτες ώρες που σου ζάλιζα τα αφτιά με απροσδιόριστες νότες....<br /><br />-Μπορώ να γράφω ώρες ολόκληρες , προσπάθησα να γράψω όσα μου έρχονται στο μυαλό αυτή την στιγμή , αν ξέχασα κάτι συγχώρεσε με , άφησα για το τέλος ένα μεγάλο ευχάριστο γιατί μου άναψες το θερμοσίφωνο σήμερα και δεν χρειαζόταν να περιμένω για να μπω για μπάνιο....<br /><br />Εύχομαι λοιπόν του χρόνου τέτοια μέρα να βρίσκεσαι σε κάποιο νησάκι από αυτά με τις γαλαζοπράσινες ατελείωτες παράλιες , κάπου στην μέση του ειρηνικού , παρέα με το surf και την γυναίκα τον ονείρων σου ( την επιλογή την αφήνω σε σ'ενα Jennifer η Scarlet...?) αράζοντας ατελείωτες ώρες απολαμβάνοντας τα παιχνίδια του ήλιου στην επιφάνεια της θάλασσας !Φαντάζομαι ότι εν μέρη έχω πέσει μέσα στα όνειρα που έχεις θέσει στόχο να πραγματοποιήσεις τον επόμενο χρόνο της ζωής σου....<br /><br />Καλή επιτυχία λοιπόν στο κυνήγι των ονείρων σου και να θυμάσαι ότι η μετριότητα είναι για τους μέτριους , εμείς είμαστε τέλειοι και σε όσους αρέσουμε....<br /><br />Και για τέλος αφήνω μια συμβουλή : "..με διαβατάρικα πούλια ερωτά να μην πιάνεις, γιατί είναι διαβατάρικα και γρήγορα τα χάνεις , και σου κουρσεύουν την λαλιά και ανάσα πια δεν έχεις , τα χάδια μου τα πέταξα στης λήθης το πηγάδι , να μην τα βρουν οι αγκαλιές που βγαίνουνε σεργιάνι...."</strong></em></div><br /><div align="justify"><em><strong></strong></em></div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-37745001747266697962007-02-27T15:59:00.000+02:002007-02-27T17:45:06.956+02:00Και άλλες 5...Μπορεί να ακούγεται εύκολο, αλλά όταν έκατσα να σκεφτώ και να γράψω 5 πράγματα, δυσκολεύτηκα. Ωστόσο προσπάθησα. Ορίστε:<br /><br />1. Δεν έχω φανταστεί ποτέ τον εαυτό μου να ζεί μόνιμα σε μέρος χωρίς θάλασσα. Λατρεύω την θάλασσα. Με ηρεμεί.Είτε είμαι στεναχωρημένος, είτε χαρούμενος, πάντα θα βρώ τον χρόνο και θα χαρίσω στον εαυτό μου μια βόλτα στην θάλασσα. Έχω μάλιστα βρεί και συγκεκριμένες τοποθεσίες άλλες για βόλτα με παρέα, άλλες μόνος, άλλες για χαρές και άλλες για να σκεφτώ. Καμιά φορά κιόλας, αν και όχι χειμερινός κολυμβητής μπαίνω κιόλας ανεξάρτητα απο τον καιρό.<br /><br />2. Η πρώτη διαπίστωση με οδήγησε να σπουδάσω κάτι συναφές. Μέχρι τα 15 - 16 ήθελα να γίνω 'Γιατρός χωρίς σύνορα΄. Μάζευα κιόλας τα περιοδικά που εξέδιδαν. Μετά πέρασα μια φάση που δεν ήθελα να γίνω τίποτα και μέχρι να το συνηδητοποιήσω και να οργανωθώ, κατέληξα στην Μυτιλήνη (επιτυγχάνωντας μόνο το 'στα σύνορα' ) να με μαθαίνουν οι λοιπές πρωτοετείς συμφοιτήτριες μου τα μυστικά του νοικοκυριού. Δυσκολεύτηκα αρκετά τότε να προσαρμοστώ.<br /><br />3. Όταν ήμουν μικρός, φανταζόμουν τον εαυτό μου στα 16, στα 18, στα 25, στα 40. Σπουδαίος μου φανταζόμουν. Τώρα που μπαίνω στα 23 δεν μου φαίνομαι και τόσο σπουδαίος. Όταν συνηδητοποίησα πως μάλλον δεν γινόμαστε αυτό που φανταζόμασταν μικροί, αποφάσισα να χαλαρώσω. Αυτό μου δίνει μια τρομερή ελευθερία και τον χρόνο να σκεφτώ πως θα τα καταφέρω.χεχεχε!<br /><br />4. Μεγάλωσα περιτρυγυρισμένος απο κοπέλες. Σε ένα σχολείο που παλιότερα ήταν θηλέων και όταν πήγα είχε μόλις αλλάξει ο κανονισμός (θυμάμαι στο δημοτικό σε μια τάξη, να είμαστε 3 αγόρια και καμιά 20αρία κορίτσια - καλές εποχές τότε - είχα καταφέρει να μπώ στο top 3 ωραιότερων αγοριών της τάξης ;) ) και σε ενα σπίτι με 2 αδερφές. Πάντα είχα πολυ καλή επαφή με το αντίθετο φύλλο. Παρόλαυτα, ακόμα με μπερδεύουν. Σπάνια ήθελα πολυ μια κοπέλα. Και πάντα για κάποιον χαζό λόγο σχεδόν ποτέ δεν μπορούσα να την έχω. Για τις λίγες αυτές κοπέλες, μπορώ να θυμηθώ απο άπειρες μικρές χαζές λεπτομέρειες (απο το πως κρατάει το τσιγάρο, τι φόραγε τότε π.χ.) μέχρι και πιο σημαντικά (τα μάτια της, το αρωμά της - τρομερά σημαντικό, το περπατημά της κ.α.), παρόλο που γενικά ξεχνάω σημαντικές πληροφορίες και λεπτομέρειες.<br /><br />5. Μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ως αναγνώστη της τουαλέτας.(και όχι Έχω αφιερώσει άπειρες ώρες διαβάζωντας διάφορα πράγματα στο μέρος που και οι 'Βασιλιάδες πάνε μόνοι, χωρίς συνοδεία'. Στις πανελλήνιες, την τιμητική τους είχαν τα θεωρητικά μαθήματα. Στα φοιτιτικά χρόνια, έδωσαν την θέση τους σε εφημερίδες και περιοδικά. Σχετικά πρόσφατα μάλιστα, ένας φίλος μου πρότεινε ενα΄βιβλίο της τουαλέτας', το οποίο πάλευε καιρό και τελικά τα κατάφερε στον βασιλικό του θρόνο. Έχω δε την εντύπωση πως δεν συσχετίζεται με το γεγονός πως άλλα διαβάζω και άλλα καταλαβαίνω<br /><br />Αυτά κι απο μένα.STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-54845913821497295232007-02-24T13:20:00.000+02:002007-02-24T13:27:55.526+02:005 μυστικες εμμονες...<div align="justify"><strong></strong> </div><div align="justify"><strong></strong> </div><div align="justify"><strong></strong> </div><div align="justify"><strong>Μεταξύ πρωινού καφέ και τσιγάρου αποφάσισα να απαντήσω στην πρόκληση του </strong><a href="http://www.vatraxokoritso.blogspot.com"><strong>xatraxokoritso</strong></a><strong> και </strong><a href="http://www.nuclearmeds.blogspot.com"><strong>Έξις</strong></a><strong> για τα 5 ένοχα μυστικά τα οποία ελπίζω να σας προβληματίσουν και να αλλάξουν την γνώμη σας για μένα προς το χειρότερο…!<br /><br />Θα επικεντρωθώ κυρίως στα παιδικά μου χρόνια γιατί το όλο κακό συνήθως πάντα από εκεί ξεκινά….<br /><br />Λοιπόν , βαθιές ανάσες και ξεκινάμε…. :<br /><br /><br />1 . Έχω αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τον ύπνο από μικρός , θα την χαρακτήριζα ως σχέση οργής και πάθους , γιατί από θέμα ποσότητας είναι ελάχιστος ενώ από ποιότητα μπορώ να πω ότι πάμε καλά ,κοινός μικρής διάρκειας ύπνος αλλά ικανοποιητικού αποτελέσματος πάντα . Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι αν δεν υπάρχει ρόλοι μέσα στο δωμάτιο που κοιμάμαι δυσκολεύομαι πολύ να κοιμηθώ(κάποια στιγμή είχα φτάσει σε σημείο να κοιμάμαι με 3 ρολόγια στο δωμάτιο…) και αν δεν έχει μαξιλαροθήκη το μαξιλάρι δεν μπορώ να κοιμηθώ . Μ’αρεσει να γαργαλάω την παλάμη μου με την γωνία τις μαξιλαροθήκης στο κενό που έχει με το μαξιλάρι , κάποια στιγμή όταν το έψαξα αυτό μου είπαν ότι μάλλον έχει να κάνει με τον μητρικό θηλασμό…ασχολίαστο…!!!!<br /><br /><br />2 . Ως την ηλικία των 16 δεν είχα καταφέρει να κόψω τα νύχια μου ποτέ μόνος μου , γιατί ανατριχιάζω από την επαφή του νυχιού με το μέταλλο…!Μετά τα 16 θεώρησα πως μάλλον είναι καιρός να απεξαρτηθω από την μανούλα μου και πείρα την τύχη των νυχιών μου στα χέρια μου….<br /><br />3 . Ως τα 9 μου πίστευα πως αν δεν αναβοσβήσω το φως , δεν ανοιγοκλείσω την πόρτα , δεν αναβοσβήσω την TV 4 φορές θα πεθάνει κάποιο δικό μου πολύ κοντινό συγγενικό πρόσωπο…!Πρόσφατα ανακάλυψα ότι το έχει πολύ κόσμος αυτό , αλλά κολλάει ο καθένας σε διαφορετικό αριθμό….<br /><br />4 . Τα τελευταία 6 χρόνια που λείπω από το σπίτι δεν έχει περάσει μέρα που να μην με έχει πάρει τηλέφωνο η μανούλα μου μεταξύ 11-11.30 μ.μ ,πάντα την ίδια ώρα….<br /><br />5 . Έχω αναπτυγμένη την αίσθηση της όσφρησης περισσότερο από τις άλλες αισθήσεις , μπορεί ένα άρωμα , μια μυρωδιά να μου αλλάξει την διάθεση και να με πάει χρονικά περίπου στο σημείο που την έχω ξανασυναντήσει….<br /><br />Μην βιασθείτε να βγάλετε συμπεράσματα για μένα….<br /><br />Θα υπάρχει και δεύτερο σκέλος στο συγκεκριμέναo post , γιατί ως γνωστόν γράφουμε 2 blogger σ’αυτό το blog….<br /><br />Καλημέρα σε όλους ….<br /> </strong></div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-14829579417829112102007-02-21T20:49:00.000+02:002007-02-21T20:51:49.107+02:00Σκέψεις....<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyoFddauoVqK2SNK_0tI1pUEOb9Mzum0DPaQPX7A60mIJuFEjDF4puKCgT4GVMD9V0cGaaAtPegoOZ5MiTqjRK-49LySI3tpoXLrm7X6-cKhbixE8Wy7e7P_nnmJUQA2LyI8yerd9VrMI/s1600-h/kifisias.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5034061886714915810" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyoFddauoVqK2SNK_0tI1pUEOb9Mzum0DPaQPX7A60mIJuFEjDF4puKCgT4GVMD9V0cGaaAtPegoOZ5MiTqjRK-49LySI3tpoXLrm7X6-cKhbixE8Wy7e7P_nnmJUQA2LyI8yerd9VrMI/s320/kifisias.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Σκέφτομαι άρα υπάρχω η ζω για να με βασανίζουν οι σκέψεις μου? Συνήθως τους φυσιολογικούς ανθρώπους τους προδιαθέτει να μπαίνουν σε μια τέτοια κατάσταση αναζήτησης του εαυτού τους μέρες μουντές, από αυτές που σκέφτεσαι πως είναι καλύτερα να μείνεις σπίτι σου να λιώσεις στον καναπέ σου και να μην χρειαστεί να το κουνηθείς από εκεί αν δεν υπάρχει έλλειψη από αγαθά πρώτης ανάγκης (τσιγάρα κ.τ.λ.).Ως και σ’αυτό έχω καταφέρει να είμαι ανάποδος ! Η μέρα έξω σήμερα είναι απίστευτη , ελπίζω πως η άνοιξη μας χτυπάει την πόρτα πιο νωρίς και δεν είναι τερτίπια του καιρού , και γω δεν έχω διάθεση (αν εξαιρέσουμε ένα μικρό διάλειμμα για καφέ..) να το κουνήσω απ’το σπίτι .<br /><br />Ως και σ’αυτο με βασανίζει αυτή η ουδετερότητα που χαρακτηρίζει τις σκέψεις μου , φάει η ανάγκη του να μείνω λίγο μόνος σπίτι και να χαθώ στις σκέψεις μου ή είναι τελικά οι θεωρίες του Πολ Λαφαργκ περί δικαιώματος στην τεμπελιά . Το πρόβλημα παντός παραμένει στο ότι δεν μπορώ να απολαύσω μια τέτοια μέρα .<br /><br />Θυμήθηκα τις δυο αποτυχημένες μου προσπάθειες να περάσω μάθημα υποχρεωτικό 2ου έτους την “ Κοινωνιολογία του ελευθέρου χρόνου “ γραπτός , γιατί κάθε φορά που έπιανα το βιβλίο κολλούσα στο 3ο κεφαλαίο όπου είχαμε την ανάπτυξη της παραπάνω θεωρίας , περνούσα κατευθείαν από την θεωρία στην πράξη . Αποφασίζω να πάω να δώσω το μάθημα εξεταστική Σεπτεμβρίου 4ο έτος σε προφορική εξέταση . Έπρεπε να διώξω όσα περισσότερα μαθήματα γίνετε σε αυτή την εξεταστική γιατί το κακό μάλλον είχε παραγίνει και τα κατάφερα τελικά , πέρασα 12 μαθήματα που αν σκεφτεί κάποιος ότι στα 2 εξάμηνα έχουμε δικαίωμα να δηλώσουμε 14 μαθήματα θα καταλάβει ότι το ποσοστό δεν είναι καθόλου άσχημο .<br /><br />Εννοείται πως και στην προφορική εξέταση δεν κατάφερα να διαβάσω παρακάτω από το 3ο κεφαλαίο. Μπαίνω στην αίθουσα όπως πάντα καθυστερημένος , μένω ακίνητος για λίγο όταν συνειδητοποιώ ότι είμαστε συνολικά 5 άτομα και καταλαβαίνω πως μάλλον είναι λίγο αργά τώρα πια για να κάνω πίσω . Ξεκινάει η εξέταση ευτυχώς όχι από μένα , αυτή δεν ήταν εξέταση ήταν η ιερά εξέταση , ξεσκόνισμα όλο το βιβλίο από την αρχή ως το τέλος ! Ως που φτάνει η σειρά μου , δεν μπαίνω στην διαδικασία καν να ακούσω την ερώτηση και ξεκινάω να αναλύω την θεωρία περί του δικαιώματος στην τεμπελιά και τελειώνοντας εξηγώ και τους λόγους που με οδήγησαν στο να δώσω ιδιαίτερη βαρύτητα στην συγκεκριμένη θεωρεία , συμπληρώνοντας ο καθηγητής πως οι λόγοι ήταν μάλλον βιωματικοί . Κάπου εκεί κατάλαβα πως δεν είχα καμία ελπίδα να περάσω το μάθημα . Σας πληροφορώ πως το μάθημα το πέρασα με το μοναδικό 10 που κατάφερα να πάρω στην σχολή τόσα χρόνια!!!<br /><br />Ακόμη δεν έχω κατάληξη στο τι είναι αυτό που φάει , αλλά έτσι και αλλιώς είναι λίγο αργά τώρα πια αφού έχει νυχτώσει….<br /><br /></div>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-40805152005308465642007-02-20T01:45:00.000+02:002007-02-20T02:08:22.156+02:00Γνωστοί άγνωστοιΓνωστοί άγνωστοι. Μάλλον περισσότερο γνωστοί και ακόμα περισσότερο άγνωστοι. Έτσι γίνεται στο τέλος; Πολύ απογοητευτικό και μοναχικό μου φαίνεται..Αλλά μάλλον έτσι γίνεται..STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-57899086875555754252007-02-19T16:57:00.000+02:002007-02-19T17:07:43.588+02:00Best seller...Τι μου έμαθε η ζωή το τελευταίο τριήμερο του Καρναβαλιού:<br /><br />1. ΄Τα καλά κορίτσια γράφουν ημερολόγιο, τα κακά, best seller...'STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-56878897587594648012007-02-14T03:42:00.000+02:002007-02-14T04:10:15.106+02:00Οχι ρε,δεν γιορτάζουμε...Όχι ρε, δεν γιορτάζουμε! Όχι οτι έχουμε κάτι αλλά δεν γιορτάζουμε γιατί δεν είμαστε ούτε ζαχαροπλάστες, ούτε ανθοπώλες, δεν διατηρούμε ακριβό εστιατόριο ούτε ήρεμο μπαράκι για να γιορτάσουμε.<br /><br />Λοιπόν, πλάκα πλάκα, αύριο έχω επέτειο. Πριν 10 χρόνια, έφαγα την πρώτη μου χυλόπιτα *. Έκτοτε έφαγα κιάλλες (αυτό έλειπε) αλλά αυτή την θυμάμαι καλά. Και εγω ο μ#$%@ς είχα στο μυαλό μου, 'έ, κάνουμε παρέα, ρεύομαι δυνατά (κατι που θεωρείται προσόν απαραίτητο για οποιονδήποτε έχει περάσει απο γυμνάσιο και του άρεσε μια κοπέλα - ούγκ, μπάσκετ στην ομάδα παίζω, πλησιάζει και του Αγίου Βαλεντίνου που αρέσουν αυτά στις κοπέλες)οποτέ...'.Θυμάμαι να τις λέω στο σχόλασμα -'Θές να τα φτιάξουμε;', -'Τι λες τωρα, είμαστε φίλοι, όχι' και εγώ επειδή ένιωθα τρομερά αμήχανα, έχωντας σηκώσει το βλέμμα και κοιτώντας επίμονα στον ουρανό, να της απαντάω 'καλά, έτσι το είπα. Καλό μεσημέρι...'. Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα και χειρότερα. <br /><br /><em>*: Χωρίς να προσμετράω την πρώτη γυναίκα της ζωής μου, στην οποία κιόλας έταξα γάμους και αιώνια αγάπη στο νηπιαγωγείο αλλά με ξέχασε μετά απο απουσία μου 1 1/2 εβδομάδας γιατί ήμουν άρρωστος. Άντε, και την δασκάλα στην πρώτη Δημοτικού η οποία με ξέχασε όταν πήγα δευτέρα. Γυναίκες...</em>STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-6829994122777523484.post-59611093724775451722007-02-12T22:30:00.001+02:002007-02-12T22:32:18.484+02:00Ένα ευχέλαιο μας σώζει…Το σπίτι τις τελευταίες μέρες έχει αρχίσει να θυμίζει νοσοκομείο, όπου και να κοιτάξεις βλέπεις ασπιρίνες , depon , θερμόμετρα και αντιβιώσεις . Ο μόνος που έχει καταφέρει και μείνει αλώβητος από την κακοδαιμονία και τον οργασμό των ασθενειών μέσα σε αυτό το σπίτι είμαι εγώ (καλομελετά και έρχεται μάλλον...).Ο συγκάτοικος και συνblogger έκλεισε μια ολόκληρη μέρα στο κρεβάτι , αν εξαιρέσεις μικρά διαλείμματα για τις βασικές ανάγκες , ο άλλος συγκάτοικος μάλλον πρέπει να αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο για τα ιατρικά δεδομένα , μέσα σε λιγότερο από μια βδομάδα έχει καταφέρει να κάνει 10 ράμματα στο κεφάλι , να χτυπήσει ξανά στο κεφάλι να ανοίξουν τα ράμματα και να του προσθέσουν άλλα 2 και το αποκορύφωμα , την τελευταία φορά που πήγε νοσοκομείο για αλλαγές στις γάζες να του πουν πως έχει πυώδη φαρυγγίτιδα , νομίζω πως το να επιβιώνεις πλέον σε αυτό το σπίτι δεν είναι καθόλου εύκολο !<br /><br />Μετά από ένα καθ’ολα επεισοδιακό Σαββατοκύριακο με όλες αυτές τις κακουχίες που μας βασανίζουν αυτό τον καιρό , οι οποίες δεν έδειχναν να μας πτοούν και να είναι ικανές να μας αποτρέψουν από την βραδινή Σαββατιάτικη έξοδο , γιατί ως γνωστά party animals δεν μπορούσαμε να λείψουμε από αποκριάτικο φοιτητικό party , που να βρεις το κουράγιο να πας για δουλεία Δευτέρα πρωί , σερβίροντας καφέ σε κάθε περίεργο και ενοχλητικό πελάτη (και από αυτούς δυστυχώς υπάρχουν πολλοί…) , αφού είμαι εδώ και γράφω σημαίνει ότι επιβίωσα για ακόμη μια φορά . Ένα μήνυμα προς τους απανταχού πελάτες όλου του κόσμου που θα μπορέσουν να καταλάβουν και να διαβάσουν το μήνυμα αυτό , σας παρακαλώ δείξτε λίγη ευγένεια και σεβασμό στο παρεξηγημένο αυτό επάγγελμα του σερβιτόρου το οποίο για όσους το ξέρουν καλά , θα γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνο επάγγελμα , αλλά τα κουραστικά αυτά παιδάκια που έρχονται και σας ρωτούν συνεχώς αν χρειάζεστε κάτι ακόμη , επιτελούν κοινωνικό λειτούργημα….! Μετά από το μανιφέστο για το δικαίωμα για κατανόηση , προς τον πτωχό πλην τίμιο και ταπεινό σερβιτόρο θέλω να προσθέσω ότι η ελπίδα έχει αρχίσει να φαίνεται έστω και αμυδρά στα βαθύ του ορίζοντα σχετικά με ένα ταξίδι που προγραμματίζω με μια φίλη τον τελευταίο καιρό για Πορτογαλία , πριν με πάρει η μαμά πατρίδα και μετά θα πρέπει να ξεχάσω ταξιδάκια και διακοπές , για ένα χρόνο τουλάχιστον. Βρήκαμε εισιτήρια φτηνά ( μην φανταστείτε …240 Euro!!!) και μάλλον θα πρέπει να τα κλείσουμε τις επόμενες μέρες πριν είναι αργά , γιατί αν ανέβουν κι’άλλο , η οικονομική μου κατάσταση που βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης μάλλον δεν θα αντέξει το ταξίδι αυτό , εκτός και αν αρχίσω να δουλεύω 2 8ωρα την ημέρα και πεθάνω από υπερκόπωση πριν κάνω το ταξίδι αυτό….!STATLER-WALDORFhttp://www.blogger.com/profile/18410999106807662285noreply@blogger.com1