Όχι ρε, δεν γιορτάζουμε! Όχι οτι έχουμε κάτι αλλά δεν γιορτάζουμε γιατί δεν είμαστε ούτε ζαχαροπλάστες, ούτε ανθοπώλες, δεν διατηρούμε ακριβό εστιατόριο ούτε ήρεμο μπαράκι για να γιορτάσουμε.
Λοιπόν, πλάκα πλάκα, αύριο έχω επέτειο. Πριν 10 χρόνια, έφαγα την πρώτη μου χυλόπιτα *. Έκτοτε έφαγα κιάλλες (αυτό έλειπε) αλλά αυτή την θυμάμαι καλά. Και εγω ο μ#$%@ς είχα στο μυαλό μου, 'έ, κάνουμε παρέα, ρεύομαι δυνατά (κατι που θεωρείται προσόν απαραίτητο για οποιονδήποτε έχει περάσει απο γυμνάσιο και του άρεσε μια κοπέλα - ούγκ, μπάσκετ στην ομάδα παίζω, πλησιάζει και του Αγίου Βαλεντίνου που αρέσουν αυτά στις κοπέλες)οποτέ...'.Θυμάμαι να τις λέω στο σχόλασμα -'Θές να τα φτιάξουμε;', -'Τι λες τωρα, είμαστε φίλοι, όχι' και εγώ επειδή ένιωθα τρομερά αμήχανα, έχωντας σηκώσει το βλέμμα και κοιτώντας επίμονα στον ουρανό, να της απαντάω 'καλά, έτσι το είπα. Καλό μεσημέρι...'. Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα και χειρότερα.
*: Χωρίς να προσμετράω την πρώτη γυναίκα της ζωής μου, στην οποία κιόλας έταξα γάμους και αιώνια αγάπη στο νηπιαγωγείο αλλά με ξέχασε μετά απο απουσία μου 1 1/2 εβδομάδας γιατί ήμουν άρρωστος. Άντε, και την δασκάλα στην πρώτη Δημοτικού η οποία με ξέχασε όταν πήγα δευτέρα. Γυναίκες...
Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
Γυναίκες παιδί μου..γυναίκες!
Πέρα απ’το οτι είναι αχάριστες,αλήτισες κι ολα τα σχετικά που έχουν ακουστεί απο διάφορα σπαραξικάρδια άσματα ανα καιρούς...δεν ξέρουν να εκτιμήσουν ένα καλό ρέψιμο..τσ τσ τσ!
Tssssss
Λοιπον, τι θυμήθηκα τώρα!
Νηπιο (από τότε ήμανε τσούλα μάλλον) 14/2 και ο Ανέστης μου προσφέρει ενα τριαντάφυλλο κατακόκκινο και μου λεει, οταν μεγαλώσουμε θέλω να σε παντρευτώ!!!!!Τον είδα πριν 2 χρόνια με την μάνα του, και έκανα τον σταυρό μου που δεν έκανε πραγματικότητα την απειλή του. Εχει γίνει πραγματικά σαν γυφτος...χρυσές αλυσίδες στον λαιμό του και τα χέρια του..και χρυσό δαχτυλίδι...Πφφφφφφ
Οσο για το ρέψιμο τι να πω.... Φτου της που δεν το εκτίμησε!!!!
Καλωσορίσατε, καλωσορίσατε:-)
..και.. στα βαθειά με τη μία!
Καλή αυριανή επέτειο εύχομαι και συνεχή εορτασμό -άνευ παύσεων και αναπαύσεων:-)))
Καλή αρχή νάχετε παιδιά! Θα τα λέμε!
Μήπως το ρέψιμο δεν το έκανες αρκετά κοντά στο αυτί της για να το νιώσει;
:)
Όλα αυτά πάντως τα σκηνικά με τις καρδιές και τα λουλούδια κλπ είναι λίγο για κλωτσές(ούτε καν κλωτσιές)
Όσο για αυτή που στην πρώτη δημοτικού μου έπινε όλες τις πορτοκαλάδες...δε θα την πετύχω πουθενά...θα της δείξω εγώ!
Τι να κάνεις...τσούλες όλες !!!!
"Γυναίκες, γυναίκες περάσανε κι όμως εγώ στη ζωή μου απέμεινα μόνος"
χχιχι!
χαχαχαχα...
μα είναι δυνατόν? να μην έριξες γκόμενα με ρέψιμο?
που ακούστηκε?
:P
αλήθεια, απορώ, ποιός άσχετος διέδωσε στα αγοράκια του σχολείου οτι τα κορίτσια γουστάρουν τα ρεψίματα?
μεγάλη χαλάστρα έκανε πάντως σε πολλούς....
να σας πω να γελασετε το δικο μας σημα κατατεθεν οτι παιζοταν φαση στο δημοτικο.Το κυνηγητο! οποιο κοριτσακι ή αγορακι αρεσε αντιστοιχα κυνηγιοταν στο διαλειμμα.Επρεπε να βγει η γλωσσα εξω απο το πολυ τρεξιμο και το γελιο για να σιγουρευτει η φαση...τι νομιζατε , ηθελε κοπο και τροπο καποτε ο ερωτας! :-))
από μικρός, λοιπόν, ήσασταν φιλάσθενος
Τι να πω, περαστικά :)))
Καλώς σας βρήκαμε...
Αν πηγαίνεις γυμνάσιο, κάπως πρέπει να προσελκύσεις τα θηλυκά...(Αν διαβάζει κανείς σαυτή την ηλικία, μην το κάνει, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πιάσει - εκτός βέβαια αν η συμαθήτρια νοιώθει το ίδιο, όπου και να τυλιχτείς με ρολά κωλόχαρτα και να τρέχεις σαν μούμια του Φαραώ στους διαδρόμους, ενδέχεται να σε ερωτευτεί περισσότερο...).
Αλλά μάλλον καλύτερα. Σκεφτείτε έκτοτε να ρευόμουν δυνατά δίπλα σε όποια κοπέλα μου άρεσε...Υπάρχουν όμως και ακόμα χειρότερα. Ευτυχώς που δεν πήγα στο σχολείο της Άυρας γιατί πιθανότατα, με τα μυαλά που είχα τότε, τώρα θα ήμουν στην Ολυμπιακή ομάδα και θα προετοιμαζόμουν για Πεκίνο με τόσο τρέξιμο...
Λοιπόν, πατριώτη(έστω και προσωρινά) καλά τα λές. Ελπίζω πάντως να έχεις αλλάξει τώρα τρόπους προσέγγισης του άλλου φύλου γιατί σε λίγο θα πρέπει να περάσεις σε άλλες πράξεις του έργου.
Βέβαια και έχω αλλάξει μεθόδους. Για να προσελκύσω τα θηλυκά πια, αλλάζω χρωματισμούς και τρίχωμα, βγάζω κραυγές, 'χορεύω αναπαραγωγικούς χορούς' και άλλα πολλά. Γενικά, οτιδήποτε βλέπω σε ντοκυμαντέρ του National Geographic ή στο Discovery channel, προσπαθώ να το εφαρμόσω...
Όχι, όχι. Πλάκα κάνω. Είμαι τραγικός στους χρωματισμούς ούτως ή άλλως...
Δημοσίευση σχολίου