Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2007

Και άλλες 5...

Μπορεί να ακούγεται εύκολο, αλλά όταν έκατσα να σκεφτώ και να γράψω 5 πράγματα, δυσκολεύτηκα. Ωστόσο προσπάθησα. Ορίστε:

1. Δεν έχω φανταστεί ποτέ τον εαυτό μου να ζεί μόνιμα σε μέρος χωρίς θάλασσα. Λατρεύω την θάλασσα. Με ηρεμεί.Είτε είμαι στεναχωρημένος, είτε χαρούμενος, πάντα θα βρώ τον χρόνο και θα χαρίσω στον εαυτό μου μια βόλτα στην θάλασσα. Έχω μάλιστα βρεί και συγκεκριμένες τοποθεσίες άλλες για βόλτα με παρέα, άλλες μόνος, άλλες για χαρές και άλλες για να σκεφτώ. Καμιά φορά κιόλας, αν και όχι χειμερινός κολυμβητής μπαίνω κιόλας ανεξάρτητα απο τον καιρό.

2. Η πρώτη διαπίστωση με οδήγησε να σπουδάσω κάτι συναφές. Μέχρι τα 15 - 16 ήθελα να γίνω 'Γιατρός χωρίς σύνορα΄. Μάζευα κιόλας τα περιοδικά που εξέδιδαν. Μετά πέρασα μια φάση που δεν ήθελα να γίνω τίποτα και μέχρι να το συνηδητοποιήσω και να οργανωθώ, κατέληξα στην Μυτιλήνη (επιτυγχάνωντας μόνο το 'στα σύνορα' ) να με μαθαίνουν οι λοιπές πρωτοετείς συμφοιτήτριες μου τα μυστικά του νοικοκυριού. Δυσκολεύτηκα αρκετά τότε να προσαρμοστώ.

3. Όταν ήμουν μικρός, φανταζόμουν τον εαυτό μου στα 16, στα 18, στα 25, στα 40. Σπουδαίος μου φανταζόμουν. Τώρα που μπαίνω στα 23 δεν μου φαίνομαι και τόσο σπουδαίος. Όταν συνηδητοποίησα πως μάλλον δεν γινόμαστε αυτό που φανταζόμασταν μικροί, αποφάσισα να χαλαρώσω. Αυτό μου δίνει μια τρομερή ελευθερία και τον χρόνο να σκεφτώ πως θα τα καταφέρω.χεχεχε!

4. Μεγάλωσα περιτρυγυρισμένος απο κοπέλες. Σε ένα σχολείο που παλιότερα ήταν θηλέων και όταν πήγα είχε μόλις αλλάξει ο κανονισμός (θυμάμαι στο δημοτικό σε μια τάξη, να είμαστε 3 αγόρια και καμιά 20αρία κορίτσια - καλές εποχές τότε - είχα καταφέρει να μπώ στο top 3 ωραιότερων αγοριών της τάξης ;) ) και σε ενα σπίτι με 2 αδερφές. Πάντα είχα πολυ καλή επαφή με το αντίθετο φύλλο. Παρόλαυτα, ακόμα με μπερδεύουν. Σπάνια ήθελα πολυ μια κοπέλα. Και πάντα για κάποιον χαζό λόγο σχεδόν ποτέ δεν μπορούσα να την έχω. Για τις λίγες αυτές κοπέλες, μπορώ να θυμηθώ απο άπειρες μικρές χαζές λεπτομέρειες (απο το πως κρατάει το τσιγάρο, τι φόραγε τότε π.χ.) μέχρι και πιο σημαντικά (τα μάτια της, το αρωμά της - τρομερά σημαντικό, το περπατημά της κ.α.), παρόλο που γενικά ξεχνάω σημαντικές πληροφορίες και λεπτομέρειες.

5. Μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ως αναγνώστη της τουαλέτας.(και όχι Έχω αφιερώσει άπειρες ώρες διαβάζωντας διάφορα πράγματα στο μέρος που και οι 'Βασιλιάδες πάνε μόνοι, χωρίς συνοδεία'. Στις πανελλήνιες, την τιμητική τους είχαν τα θεωρητικά μαθήματα. Στα φοιτιτικά χρόνια, έδωσαν την θέση τους σε εφημερίδες και περιοδικά. Σχετικά πρόσφατα μάλιστα, ένας φίλος μου πρότεινε ενα΄βιβλίο της τουαλέτας', το οποίο πάλευε καιρό και τελικά τα κατάφερε στον βασιλικό του θρόνο. Έχω δε την εντύπωση πως δεν συσχετίζεται με το γεγονός πως άλλα διαβάζω και άλλα καταλαβαίνω

Αυτά κι απο μένα.

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2007

5 μυστικες εμμονες...

Μεταξύ πρωινού καφέ και τσιγάρου αποφάσισα να απαντήσω στην πρόκληση του xatraxokoritso και Έξις για τα 5 ένοχα μυστικά τα οποία ελπίζω να σας προβληματίσουν και να αλλάξουν την γνώμη σας για μένα προς το χειρότερο…!

Θα επικεντρωθώ κυρίως στα παιδικά μου χρόνια γιατί το όλο κακό συνήθως πάντα από εκεί ξεκινά….

Λοιπόν , βαθιές ανάσες και ξεκινάμε…. :


1 . Έχω αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τον ύπνο από μικρός , θα την χαρακτήριζα ως σχέση οργής και πάθους , γιατί από θέμα ποσότητας είναι ελάχιστος ενώ από ποιότητα μπορώ να πω ότι πάμε καλά ,κοινός μικρής διάρκειας ύπνος αλλά ικανοποιητικού αποτελέσματος πάντα . Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι αν δεν υπάρχει ρόλοι μέσα στο δωμάτιο που κοιμάμαι δυσκολεύομαι πολύ να κοιμηθώ(κάποια στιγμή είχα φτάσει σε σημείο να κοιμάμαι με 3 ρολόγια στο δωμάτιο…) και αν δεν έχει μαξιλαροθήκη το μαξιλάρι δεν μπορώ να κοιμηθώ . Μ’αρεσει να γαργαλάω την παλάμη μου με την γωνία τις μαξιλαροθήκης στο κενό που έχει με το μαξιλάρι , κάποια στιγμή όταν το έψαξα αυτό μου είπαν ότι μάλλον έχει να κάνει με τον μητρικό θηλασμό…ασχολίαστο…!!!!


2 . Ως την ηλικία των 16 δεν είχα καταφέρει να κόψω τα νύχια μου ποτέ μόνος μου , γιατί ανατριχιάζω από την επαφή του νυχιού με το μέταλλο…!Μετά τα 16 θεώρησα πως μάλλον είναι καιρός να απεξαρτηθω από την μανούλα μου και πείρα την τύχη των νυχιών μου στα χέρια μου….

3 . Ως τα 9 μου πίστευα πως αν δεν αναβοσβήσω το φως , δεν ανοιγοκλείσω την πόρτα , δεν αναβοσβήσω την TV 4 φορές θα πεθάνει κάποιο δικό μου πολύ κοντινό συγγενικό πρόσωπο…!Πρόσφατα ανακάλυψα ότι το έχει πολύ κόσμος αυτό , αλλά κολλάει ο καθένας σε διαφορετικό αριθμό….

4 . Τα τελευταία 6 χρόνια που λείπω από το σπίτι δεν έχει περάσει μέρα που να μην με έχει πάρει τηλέφωνο η μανούλα μου μεταξύ 11-11.30 μ.μ ,πάντα την ίδια ώρα….

5 . Έχω αναπτυγμένη την αίσθηση της όσφρησης περισσότερο από τις άλλες αισθήσεις , μπορεί ένα άρωμα , μια μυρωδιά να μου αλλάξει την διάθεση και να με πάει χρονικά περίπου στο σημείο που την έχω ξανασυναντήσει….

Μην βιασθείτε να βγάλετε συμπεράσματα για μένα….

Θα υπάρχει και δεύτερο σκέλος στο συγκεκριμέναo post , γιατί ως γνωστόν γράφουμε 2 blogger σ’αυτό το blog….

Καλημέρα σε όλους ….

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2007

Σκέψεις....





Σκέφτομαι άρα υπάρχω η ζω για να με βασανίζουν οι σκέψεις μου? Συνήθως τους φυσιολογικούς ανθρώπους τους προδιαθέτει να μπαίνουν σε μια τέτοια κατάσταση αναζήτησης του εαυτού τους μέρες μουντές, από αυτές που σκέφτεσαι πως είναι καλύτερα να μείνεις σπίτι σου να λιώσεις στον καναπέ σου και να μην χρειαστεί να το κουνηθείς από εκεί αν δεν υπάρχει έλλειψη από αγαθά πρώτης ανάγκης (τσιγάρα κ.τ.λ.).Ως και σ’αυτό έχω καταφέρει να είμαι ανάποδος ! Η μέρα έξω σήμερα είναι απίστευτη , ελπίζω πως η άνοιξη μας χτυπάει την πόρτα πιο νωρίς και δεν είναι τερτίπια του καιρού , και γω δεν έχω διάθεση (αν εξαιρέσουμε ένα μικρό διάλειμμα για καφέ..) να το κουνήσω απ’το σπίτι .

Ως και σ’αυτο με βασανίζει αυτή η ουδετερότητα που χαρακτηρίζει τις σκέψεις μου , φάει η ανάγκη του να μείνω λίγο μόνος σπίτι και να χαθώ στις σκέψεις μου ή είναι τελικά οι θεωρίες του Πολ Λαφαργκ περί δικαιώματος στην τεμπελιά . Το πρόβλημα παντός παραμένει στο ότι δεν μπορώ να απολαύσω μια τέτοια μέρα .

Θυμήθηκα τις δυο αποτυχημένες μου προσπάθειες να περάσω μάθημα υποχρεωτικό 2ου έτους την “ Κοινωνιολογία του ελευθέρου χρόνου “ γραπτός , γιατί κάθε φορά που έπιανα το βιβλίο κολλούσα στο 3ο κεφαλαίο όπου είχαμε την ανάπτυξη της παραπάνω θεωρίας , περνούσα κατευθείαν από την θεωρία στην πράξη . Αποφασίζω να πάω να δώσω το μάθημα εξεταστική Σεπτεμβρίου 4ο έτος σε προφορική εξέταση . Έπρεπε να διώξω όσα περισσότερα μαθήματα γίνετε σε αυτή την εξεταστική γιατί το κακό μάλλον είχε παραγίνει και τα κατάφερα τελικά , πέρασα 12 μαθήματα που αν σκεφτεί κάποιος ότι στα 2 εξάμηνα έχουμε δικαίωμα να δηλώσουμε 14 μαθήματα θα καταλάβει ότι το ποσοστό δεν είναι καθόλου άσχημο .

Εννοείται πως και στην προφορική εξέταση δεν κατάφερα να διαβάσω παρακάτω από το 3ο κεφαλαίο. Μπαίνω στην αίθουσα όπως πάντα καθυστερημένος , μένω ακίνητος για λίγο όταν συνειδητοποιώ ότι είμαστε συνολικά 5 άτομα και καταλαβαίνω πως μάλλον είναι λίγο αργά τώρα πια για να κάνω πίσω . Ξεκινάει η εξέταση ευτυχώς όχι από μένα , αυτή δεν ήταν εξέταση ήταν η ιερά εξέταση , ξεσκόνισμα όλο το βιβλίο από την αρχή ως το τέλος ! Ως που φτάνει η σειρά μου , δεν μπαίνω στην διαδικασία καν να ακούσω την ερώτηση και ξεκινάω να αναλύω την θεωρία περί του δικαιώματος στην τεμπελιά και τελειώνοντας εξηγώ και τους λόγους που με οδήγησαν στο να δώσω ιδιαίτερη βαρύτητα στην συγκεκριμένη θεωρεία , συμπληρώνοντας ο καθηγητής πως οι λόγοι ήταν μάλλον βιωματικοί . Κάπου εκεί κατάλαβα πως δεν είχα καμία ελπίδα να περάσω το μάθημα . Σας πληροφορώ πως το μάθημα το πέρασα με το μοναδικό 10 που κατάφερα να πάρω στην σχολή τόσα χρόνια!!!

Ακόμη δεν έχω κατάληξη στο τι είναι αυτό που φάει , αλλά έτσι και αλλιώς είναι λίγο αργά τώρα πια αφού έχει νυχτώσει….

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2007

Γνωστοί άγνωστοι

Γνωστοί άγνωστοι. Μάλλον περισσότερο γνωστοί και ακόμα περισσότερο άγνωστοι. Έτσι γίνεται στο τέλος; Πολύ απογοητευτικό και μοναχικό μου φαίνεται..Αλλά μάλλον έτσι γίνεται..

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2007

Best seller...

Τι μου έμαθε η ζωή το τελευταίο τριήμερο του Καρναβαλιού:

1. ΄Τα καλά κορίτσια γράφουν ημερολόγιο, τα κακά, best seller...'

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2007

Οχι ρε,δεν γιορτάζουμε...

Όχι ρε, δεν γιορτάζουμε! Όχι οτι έχουμε κάτι αλλά δεν γιορτάζουμε γιατί δεν είμαστε ούτε ζαχαροπλάστες, ούτε ανθοπώλες, δεν διατηρούμε ακριβό εστιατόριο ούτε ήρεμο μπαράκι για να γιορτάσουμε.

Λοιπόν, πλάκα πλάκα, αύριο έχω επέτειο. Πριν 10 χρόνια, έφαγα την πρώτη μου χυλόπιτα *. Έκτοτε έφαγα κιάλλες (αυτό έλειπε) αλλά αυτή την θυμάμαι καλά. Και εγω ο μ#$%@ς είχα στο μυαλό μου, 'έ, κάνουμε παρέα, ρεύομαι δυνατά (κατι που θεωρείται προσόν απαραίτητο για οποιονδήποτε έχει περάσει απο γυμνάσιο και του άρεσε μια κοπέλα - ούγκ, μπάσκετ στην ομάδα παίζω, πλησιάζει και του Αγίου Βαλεντίνου που αρέσουν αυτά στις κοπέλες)οποτέ...'.Θυμάμαι να τις λέω στο σχόλασμα -'Θές να τα φτιάξουμε;', -'Τι λες τωρα, είμαστε φίλοι, όχι' και εγώ επειδή ένιωθα τρομερά αμήχανα, έχωντας σηκώσει το βλέμμα και κοιτώντας επίμονα στον ουρανό, να της απαντάω 'καλά, έτσι το είπα. Καλό μεσημέρι...'. Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα και χειρότερα.

*: Χωρίς να προσμετράω την πρώτη γυναίκα της ζωής μου, στην οποία κιόλας έταξα γάμους και αιώνια αγάπη στο νηπιαγωγείο αλλά με ξέχασε μετά απο απουσία μου 1 1/2 εβδομάδας γιατί ήμουν άρρωστος. Άντε, και την δασκάλα στην πρώτη Δημοτικού η οποία με ξέχασε όταν πήγα δευτέρα. Γυναίκες...

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2007

Ένα ευχέλαιο μας σώζει…

Το σπίτι τις τελευταίες μέρες έχει αρχίσει να θυμίζει νοσοκομείο, όπου και να κοιτάξεις βλέπεις ασπιρίνες , depon , θερμόμετρα και αντιβιώσεις . Ο μόνος που έχει καταφέρει και μείνει αλώβητος από την κακοδαιμονία και τον οργασμό των ασθενειών μέσα σε αυτό το σπίτι είμαι εγώ (καλομελετά και έρχεται μάλλον...).Ο συγκάτοικος και συνblogger έκλεισε μια ολόκληρη μέρα στο κρεβάτι , αν εξαιρέσεις μικρά διαλείμματα για τις βασικές ανάγκες , ο άλλος συγκάτοικος μάλλον πρέπει να αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο για τα ιατρικά δεδομένα , μέσα σε λιγότερο από μια βδομάδα έχει καταφέρει να κάνει 10 ράμματα στο κεφάλι , να χτυπήσει ξανά στο κεφάλι να ανοίξουν τα ράμματα και να του προσθέσουν άλλα 2 και το αποκορύφωμα , την τελευταία φορά που πήγε νοσοκομείο για αλλαγές στις γάζες να του πουν πως έχει πυώδη φαρυγγίτιδα , νομίζω πως το να επιβιώνεις πλέον σε αυτό το σπίτι δεν είναι καθόλου εύκολο !

Μετά από ένα καθ’ολα επεισοδιακό Σαββατοκύριακο με όλες αυτές τις κακουχίες που μας βασανίζουν αυτό τον καιρό , οι οποίες δεν έδειχναν να μας πτοούν και να είναι ικανές να μας αποτρέψουν από την βραδινή Σαββατιάτικη έξοδο , γιατί ως γνωστά party animals δεν μπορούσαμε να λείψουμε από αποκριάτικο φοιτητικό party , που να βρεις το κουράγιο να πας για δουλεία Δευτέρα πρωί , σερβίροντας καφέ σε κάθε περίεργο και ενοχλητικό πελάτη (και από αυτούς δυστυχώς υπάρχουν πολλοί…) , αφού είμαι εδώ και γράφω σημαίνει ότι επιβίωσα για ακόμη μια φορά . Ένα μήνυμα προς τους απανταχού πελάτες όλου του κόσμου που θα μπορέσουν να καταλάβουν και να διαβάσουν το μήνυμα αυτό , σας παρακαλώ δείξτε λίγη ευγένεια και σεβασμό στο παρεξηγημένο αυτό επάγγελμα του σερβιτόρου το οποίο για όσους το ξέρουν καλά , θα γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνο επάγγελμα , αλλά τα κουραστικά αυτά παιδάκια που έρχονται και σας ρωτούν συνεχώς αν χρειάζεστε κάτι ακόμη , επιτελούν κοινωνικό λειτούργημα….! Μετά από το μανιφέστο για το δικαίωμα για κατανόηση , προς τον πτωχό πλην τίμιο και ταπεινό σερβιτόρο θέλω να προσθέσω ότι η ελπίδα έχει αρχίσει να φαίνεται έστω και αμυδρά στα βαθύ του ορίζοντα σχετικά με ένα ταξίδι που προγραμματίζω με μια φίλη τον τελευταίο καιρό για Πορτογαλία , πριν με πάρει η μαμά πατρίδα και μετά θα πρέπει να ξεχάσω ταξιδάκια και διακοπές , για ένα χρόνο τουλάχιστον. Βρήκαμε εισιτήρια φτηνά ( μην φανταστείτε …240 Euro!!!) και μάλλον θα πρέπει να τα κλείσουμε τις επόμενες μέρες πριν είναι αργά , γιατί αν ανέβουν κι’άλλο , η οικονομική μου κατάσταση που βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης μάλλον δεν θα αντέξει το ταξίδι αυτό , εκτός και αν αρχίσω να δουλεύω 2 8ωρα την ημέρα και πεθάνω από υπερκόπωση πριν κάνω το ταξίδι αυτό….!

Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2007

Πρώτο post...


Άντε,να τα εκατοστήσουμε και βλέπουμε...!Είμαστε εδώ γιατί νοιώσαμε την ανάγκη να μοιραστούμε μαζι σας πολύ προσώπικες μας στιγμές , με ανατριχιαστικές λεπτομερείες εννοείται,και οχι μονο , σκέψεις , εμπειρίες , αναμνήσεις και οτι αλλό μπορόυν να κατεβάσουν και να γραψόυν σε αυτό το blog τα δύο αυτά κατεστραμένα εγκεφαλικά κεφαλάκια...!Αποφασίσαμε να γράφουνε δύο και όχι ένας γιατί εχουμε μάθει να συγχρονιζόμαστε σε τέτοιο βαθμό ωστέ οταν ο ένας βαριέται ο άλλος να βρίσκεται σε κατάσταση επικοινωνίας και να εχει την ικανότητα να γράψει στο blog...!Είμαστε εδώ για να κανουμέ την ζωή σας δυσκολη και να διευκολύνουμε την δικη μας..