Πέμπτη 29 Μαρτίου 2007

ΟΙ 300


- Μαλακία όνομα το '300' για την ταινία...

- Γιατί ρε; Πως να την έλεγαν δλδ;

- 603

- 603; Πως σου έσκασε αυτό;

- Κοίτα: 300 οι γενναίοι επι 2, 600 αρχίδια, ένας ο Λεωνίδας με 2 αρχίδια να (με το συμπάθιο), 602

- Και το 603;

- Το αρχίδι ο εφιάλτης


(σιωπή...)

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Απαλλαγή


Αίτηση απαλλαγής από το στρατό (πραγματική επιστολή - τουλάχιστον έτσι έγραφε το mail που μου έστειλαν):


Κύριε υπουργέ Αμυνας,


επιτρέψτε μου να σας εκθέσω το πρόβλημά μου και να σας ζητήσω να τακτοποιήσετε το θέμα μου.Περιμένω να μου "έρθει το χαρτί" για να παρουσιαστώ στο στρατό. Είμαι 24 χρονών και έχω παντρευτεί μια χήρα 44 χρονών, η οποία έχει μια κόρη 25 χρονών, την οποία παντρεύτηκε ο πατέρας μου. Επομένως ο πατέρας μου, αφού παντρεύτηκε την κόρη μου, είναι γαμπρός μου.Επιπλέον η κόρη μου, αφού είναι σύζυγος του πατέρα μου, έγινε και μητριά μου.Η γυναίκα μου κι εγώ αποκτήσαμε τον περασμένο Ιανουάριο ένα γιο. Κατά συνέπεια εκείνος, είναι αδερφός της συζύγου του πατέρα μου και κουνιάδος του πατέρα μου. Είναι όμως και θείος μου, αφού είναι αδερφός της μητριάς μου. Αρα ο γιος μου είναι θείος μου.Η σύζυγος του πατέρα μου απέκτησε τα Χριστούγεννα ένα γιο, ο οποίος είναι ταυτόχρονα αδερφός μου, αφού είναι γιος του πατέρα μου, και εγγονός μου, αφού είναι γιος της κόρης της γυναίκας μου. Τότε εγώ είμαι αδερφός του εγγονού μου και, επειδή ο σύζυγος της μητέρας κάποιου είναι πατέρας του, αυτό έχει ως αποτέλεσμα εγώ να είμαι πατέρας της κόρης της γυναίκας μου και αδερφός του γιου της. Επομένως είμαι ο παππούς μου.


Δεδομένου αυτού, σας παρακαλώ να με απαλλάξετε, αφού ο νόμος απαγορεύει πατέρας, γιος και εγγονός να υπηρετούν ταυτόχρονα στον στρατό.



Waldorf, εγω απλά μια ιδέα δίνω. Τελικά μάλλον αυτό εννοούσε η φιλόλογος στο Λύκειο όταν έλεγε 'με σωστό προγραμματισμό και μεθοδικότητα, όλα γίνονται..'

Κυριακή 25 Μαρτίου 2007

Rise and fall

Το παρακάτω post το αφιερώνω στην εβδομάδα που πέρασε. Κάθισα χτες βράδυ κάτω και τα συζητήσαμε. Εγώ και αυτή (η πάρτη μου) παρέα με γλυκό κρασί. Ξεκίνησα κύριος, πίνωντας λίγο λίγο απο το ποτήρι:

- Ποιά ευχή με κάνει να γελάω αυτή την εβδομάδα;
- Καλή τύχη...

(Τι καλή τύχη ρε μεγάλε; Μας πήγε γαμ$%^ς αυτή η εβδομάδα. Φίλε μου, δεν λειτουργεί έτσι. Τι το πέρασες;)

- Τι είναι χειρότερο απο ένα δύσκολο πρόβλημα;
- Ένα δυσκολότερο

(Γιατί αγαπημένε μου φίλε, ότι κιαν κάνεις, υπάρχει πάντα αυτός ο μικρός αστάθμητος παράγοντας που μπορεί να τα ανατρέψει όλα. Όπως λένε και οι μπαλόβιοι, γκόλ στο 90'. Και τι κάνεις σ'αυτές τις περιπτώσεις; Μάλλον αφήνεις να σου γαμηθούν λίγο (ή αρκετα) τα σωθικά και συνεχίζεις. Αν μπορείς, κάνε κι αλλιώς.)


- Τι είναι χειρότερο απο ενα δύσκολο πρόβλημα;
- Δύο δύσκολα προβλήματα

(Και ναι μεν νόμισες πως έφαγες πακέτο αρχηγέ μου. Λυπάμαι αλλά το μόνο που κατάφερες είναι να συνειδητοποιήσεις πως πρέπει να ιεραρχίσεις τα προβλήματα σου.)

Επικράτησε σιωπή για λίγο. Απο αυτή την σιωπή που επικρατεί ανάμεσα στους τσακωμένους. Παρόλαυτα, συνέχισε να με κοιτάει νευριασμένη:

- Επειδή είσαι ενα αλαζονικό κάθαρμα που δεν πολυπίθεται απο αυτά που του λέω, σκέψου πως θα μπορούσε να είναι η ζωή σου. Πολύ χειρότερη.
- Πάντα θα μπορούσε να είναι...
- Επείδή με προκαλείς, σου θυμίζω πως έχεις ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς. Όχι μόνο έχεις ανοιχτούς λογαριασμούς, αλλά λογαριασμούς με θέματα δικών σου ανθρώπων. Θέματα υγείας. Και με προβλήματα που δεν μπορείς να λύσεις. Μαλάκα!

Κάπου εκεί το βούλωσα. Άρχισα να πίνω απο το μπουκάλι...Όταν τελείωσε, πήγα για ύπνο. Δεν θυμάμαι καν να την καληνυχτίζω.

Δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο μια σειρά πονοκεφάλων. Τίποτα παραπάνω. Είναι απο τις λίγες φορές που χαίρομαι τόσο που υπάρχουν άνθρωποι που πάσχουν απο πονοκεφάλους. Αναλογιζόμενος τι θα μπορούσε να είναι, όχι απλά είμαι χαρούμενος, αλλά ευτυχισμένος. Τέλικά δεν έχει να κάνει με το αν το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Έχει να κάνει με το πόσο διψασμένος είσαι..

Δεν ξέρω τι γεύση αφήνει αυτό το post, αλλά νιώθω ήδη πανέμορφα. Καλή εβδομάδα να έχετε.

'Οπως λέει και μια γεναία και ευαίσθητη: 'Κολυμπάμε - κολυμπάμε'

Κυριακή 11 Μαρτίου 2007

Καλό ταξίδι Μπαρμαπατζόνη.....






“Έφυγε Βαγγελακο…δεν άντεξε άλλο ο Μπαρμπατζονης ….” ! Περάσανε 2,5 χρόνια από την στιγμή που έμαθες ότι το έχει μέσα του , όταν σε ρώτησα που , με κοίταξες και μου απάντησες “Στα πνευμόνια…” , χαμήλωσες τα μάτια και βυθίστηκες στις σκέψεις σου , κατάλαβα ότι είναι άνισος ο αγώνας και ο νικητής μάλλον είναι προδιαγεγραμμένος από την μοίρα ! Αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο φόβο σου , του να χάσεις ένα από τους δυο ανθρώπους που σε φέρον στην ζωή ,που σε μεγάλωσαν , που ήταν πάντα δίπλα σου στα δύσκολα και στις μεγάλες αποφάσεις να προσπαθούν να σε συμβουλεύσουν πάντα στοργικά προτείνοντας σου πάντα αυτό το οποίο θα ήταν καλύτερο για σένα , που η αγάπη τους είναι η μοναδική που μπορούμε να θεωρήσουμε δεδομένη , ήσουν και είσαι νικητής …!

Τον Νοέμβριο είχαν περάσει 2 χρόνια από την στιγμή που το έμαθε , οι γιατροί σας προετοίμαζαν και σας έλεγαν πως σε αυτές τις περιπτώσεις τα 2 χρόνια είναι η μέγιστη διάρκεια ζωής που μπορούν να δώσουν ! Και όμως άντεψε για μισό ακόμη χρόνο , με την αγάπη και το πείσμα το δικό σας να τον κρατήσετε στην ζωή , ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό σας ότι θα τον χάσετε , πάντα δίπλα με χαμόγελο και ελπίδες τον κρατούσατε στην ζωή !

Τον τελευταίο μήνα 2 φορές τον πείρε το ασθενοφόρο σε κωματώδη κατάσταση από το σπίτι , οι γιατροί σας λέγον να ενημερώσετε όσους νομίζεται γιατί η νύχτα θα είναι δύσκολη ! Έπαιρνες τηλέφωνο και μου έλεγες ότι δεν πρόκειται να τα βάλει έτσι εύκολα κάτω .Την επόμενη μέρα ξυπνούσε με χαμόγελο και σας έδινε νέες ελπίδες , οι γιατροί μου έλεγες έχουν αρχίσει να τον φωνάζουν Λάζαρο , 2 φορές έφυγε και γύρισε από την ζωή ! 3 και φαρμακερή μάλλον , αυτή την φορά δεν άντεξε ! Έφυγε όπως έζησε όλη του την ζωή , με το κεφάλι ψηλά και ένα τεράστιο χαμόγελο !

Μια εικόνα μου έχει μείνει έντονη , πριν 3 μέρες όταν κρατούσες στην αγκαλιά σου τη μητέρα σου και στεκόταν εκεί μπροστά σας μέσα στο φέρετρο , σε έβλεπα να τον κοιτάς και να του χαμογελάς σαν να του έγνεφες “άσε τους άλλους να κλαίνε και να νομίζουν πως έφυγες , εγώ ξέρω πως θα είσαι για πάντα κοντά μας …” ! Δεν σε είδα όλες αυτές τις μέρες να σε νοιάζει ο πόνος σου , προτεραιότητα το να παρηγορείς τους άλλους και να στέκεσαι δίπλα τους , όταν σε ρώτησα χθες που βρίσκεις όλη αυτή την δύναμη μου απάντησες πως το μόνο που θες για να συνεχίσεις είναι να έρθει ένα βράδυ στον ύπνο σου και να σου πει πως τώρα είναι καλά….

Eνα πράγμα μπορώ να σου υποσχεθώ, ότι και να γίνει στην ζωή σου θα είμαι πάντα δίπλα σου, στα δύσκολα και στα εύκολα πάντα δίπλα σου, κάτι περισσότερο από φίλος και αδερφός …



Καλό ταξίδι Μπαρμπατζονη…

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2007

Πόσα κεράκια να βάλω…?




Είναι σαν να το βλέπω κιόλας , να με φωνάζεις και να μου λες " Τι έκανες πάλι ρε μαλακά....? " ! Τελικά δεν την βρήκαμε ακόμη την απάντηση , 23 η 22 ? Πριν 22 η 23 χρόνια λοιπόν το θαύμα έγινε , ήρθες στον κόσμο και δες τι περίεργα παιχνίδια σου παίζει η μοίρα μερικές φορές εκτός από συγκάτοικοι στον ρεαλιστικό κόσμο συγκάτοικοι και στον εικονικό κόσμο , στην blogάσφαιρα που μερικές φορές αποδεικνύεται ποιο ρεαλιστικός από τον πραγματικό κόσμο ! Δεν βρήκα την ευκαιρία να σου ευχηθώ ακόμη γι'αυτο λέω να σου ευχηθώ με ένα όχι και τόσο κοινότυπο τρόπο ! Βρίσκω λοιπόν την ευκαιρία να σου πω ευχαριστώ για μερικά πράγματα για τα χρόνια αυτά που σε ξέρω και για τον λίγο καιρό της συγκατοίκησης μας....

- Ευχαριστώ για την παρέα σου στις ατελείωτες ώρες καναπεφιλοσοφιας....

- Ευχαριστώ για την συμπαράσταση και κατανόηση στις ατελείωτες ώρες βαρεμάρας....

-Ευχαριστώ για την διακριτικότητα σου όποτε το κρίνεις εσυ πως είναι απαραίτητη απέναντι μου , και είσαι από τους λίγους ανθρώπους που ξέρει να το κάνει καλά...

-Ευχαριστώ για την διακριτική σου ειλικρίνεια και τον τρόπο που προσπαθείς να μου το δείξεις όταν κάτι το κάνω λάθος...

-Ευχαριστώ για την συμπαράσταση στο κράξιμο μου απέναντι στον Ανδρικό (3ος συγκάτοικος...) .μ'αυτο με βοηθάς ώστε να του κάνω την ζωή ακόμη ποιο δύσκολη , πάντα καλοπροαίρετα αυτό , γιατί φίλοι μας είναι αυτοί που μας λένε αυτά που πρέπει και όχι αυτά που θέλουμε να ακούσουμε...

-Σε ευχαριστώ που δεν χρειάζεται να ξυπνάω πια με το άγχος αν έχω καπνό , χαρτάκια η φιλτρακια , γιατί έχεις μια μοναδική ικανότητα έχεις υλικό για 10 καπνιστές μέσα στο σπίτι...

-Σε ευχαριστώ που πλέον δεν χρειάζεται πριν μπω στην τουαλέτα να σκέφτομαι αν υπάρχει περιοδικό , εφημερίδα κ.τ.λ. γιατί είμαι σίγουρος πως θα έχεις προσθέσει κάτι στην συλλογή μας....

-Σε Ευχαριστώ για τον χώρο που μου παραχώρησες στην ντουλάπα σου , γιατί αν περίμενα από τον Ανδρικο....

-Σε ευχαριστώ για την παρέα στον πρωινό καφέ και τσιγάρο μπροστά στα PC...

-Σε ευχαριστώ που μου έμαθες να παίζω τις πρώτες νότες από τα κάλαντα στην απεγνωσμένη προσπάθεια μου να μάθω να παίζω αυλό και για την υπομονή σου στις ατελείωτες ώρες που σου ζάλιζα τα αφτιά με απροσδιόριστες νότες....

-Μπορώ να γράφω ώρες ολόκληρες , προσπάθησα να γράψω όσα μου έρχονται στο μυαλό αυτή την στιγμή , αν ξέχασα κάτι συγχώρεσε με , άφησα για το τέλος ένα μεγάλο ευχάριστο γιατί μου άναψες το θερμοσίφωνο σήμερα και δεν χρειαζόταν να περιμένω για να μπω για μπάνιο....

Εύχομαι λοιπόν του χρόνου τέτοια μέρα να βρίσκεσαι σε κάποιο νησάκι από αυτά με τις γαλαζοπράσινες ατελείωτες παράλιες , κάπου στην μέση του ειρηνικού , παρέα με το surf και την γυναίκα τον ονείρων σου ( την επιλογή την αφήνω σε σ'ενα Jennifer η Scarlet...?) αράζοντας ατελείωτες ώρες απολαμβάνοντας τα παιχνίδια του ήλιου στην επιφάνεια της θάλασσας !Φαντάζομαι ότι εν μέρη έχω πέσει μέσα στα όνειρα που έχεις θέσει στόχο να πραγματοποιήσεις τον επόμενο χρόνο της ζωής σου....

Καλή επιτυχία λοιπόν στο κυνήγι των ονείρων σου και να θυμάσαι ότι η μετριότητα είναι για τους μέτριους , εμείς είμαστε τέλειοι και σε όσους αρέσουμε....

Και για τέλος αφήνω μια συμβουλή : "..με διαβατάρικα πούλια ερωτά να μην πιάνεις, γιατί είναι διαβατάρικα και γρήγορα τα χάνεις , και σου κουρσεύουν την λαλιά και ανάσα πια δεν έχεις , τα χάδια μου τα πέταξα στης λήθης το πηγάδι , να μην τα βρουν οι αγκαλιές που βγαίνουνε σεργιάνι...."