“Έφυγε Βαγγελακο…δεν άντεξε άλλο ο Μπαρμπατζονης ….” ! Περάσανε 2,5 χρόνια από την στιγμή που έμαθες ότι το έχει μέσα του , όταν σε ρώτησα που , με κοίταξες και μου απάντησες “Στα πνευμόνια…” , χαμήλωσες τα μάτια και βυθίστηκες στις σκέψεις σου , κατάλαβα ότι είναι άνισος ο αγώνας και ο νικητής μάλλον είναι προδιαγεγραμμένος από την μοίρα ! Αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο φόβο σου , του να χάσεις ένα από τους δυο ανθρώπους που σε φέρον στην ζωή ,που σε μεγάλωσαν , που ήταν πάντα δίπλα σου στα δύσκολα και στις μεγάλες αποφάσεις να προσπαθούν να σε συμβουλεύσουν πάντα στοργικά προτείνοντας σου πάντα αυτό το οποίο θα ήταν καλύτερο για σένα , που η αγάπη τους είναι η μοναδική που μπορούμε να θεωρήσουμε δεδομένη , ήσουν και είσαι νικητής …!
Τον Νοέμβριο είχαν περάσει 2 χρόνια από την στιγμή που το έμαθε , οι γιατροί σας προετοίμαζαν και σας έλεγαν πως σε αυτές τις περιπτώσεις τα 2 χρόνια είναι η μέγιστη διάρκεια ζωής που μπορούν να δώσουν ! Και όμως άντεψε για μισό ακόμη χρόνο , με την αγάπη και το πείσμα το δικό σας να τον κρατήσετε στην ζωή , ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό σας ότι θα τον χάσετε , πάντα δίπλα με χαμόγελο και ελπίδες τον κρατούσατε στην ζωή !
Τον τελευταίο μήνα 2 φορές τον πείρε το ασθενοφόρο σε κωματώδη κατάσταση από το σπίτι , οι γιατροί σας λέγον να ενημερώσετε όσους νομίζεται γιατί η νύχτα θα είναι δύσκολη ! Έπαιρνες τηλέφωνο και μου έλεγες ότι δεν πρόκειται να τα βάλει έτσι εύκολα κάτω .Την επόμενη μέρα ξυπνούσε με χαμόγελο και σας έδινε νέες ελπίδες , οι γιατροί μου έλεγες έχουν αρχίσει να τον φωνάζουν Λάζαρο , 2 φορές έφυγε και γύρισε από την ζωή ! 3 και φαρμακερή μάλλον , αυτή την φορά δεν άντεξε ! Έφυγε όπως έζησε όλη του την ζωή , με το κεφάλι ψηλά και ένα τεράστιο χαμόγελο !
Μια εικόνα μου έχει μείνει έντονη , πριν 3 μέρες όταν κρατούσες στην αγκαλιά σου τη μητέρα σου και στεκόταν εκεί μπροστά σας μέσα στο φέρετρο , σε έβλεπα να τον κοιτάς και να του χαμογελάς σαν να του έγνεφες “άσε τους άλλους να κλαίνε και να νομίζουν πως έφυγες , εγώ ξέρω πως θα είσαι για πάντα κοντά μας …” ! Δεν σε είδα όλες αυτές τις μέρες να σε νοιάζει ο πόνος σου , προτεραιότητα το να παρηγορείς τους άλλους και να στέκεσαι δίπλα τους , όταν σε ρώτησα χθες που βρίσκεις όλη αυτή την δύναμη μου απάντησες πως το μόνο που θες για να συνεχίσεις είναι να έρθει ένα βράδυ στον ύπνο σου και να σου πει πως τώρα είναι καλά….
Eνα πράγμα μπορώ να σου υποσχεθώ, ότι και να γίνει στην ζωή σου θα είμαι πάντα δίπλα σου, στα δύσκολα και στα εύκολα πάντα δίπλα σου, κάτι περισσότερο από φίλος και αδερφός …
Καλό ταξίδι Μπαρμπατζονη…
Τον Νοέμβριο είχαν περάσει 2 χρόνια από την στιγμή που το έμαθε , οι γιατροί σας προετοίμαζαν και σας έλεγαν πως σε αυτές τις περιπτώσεις τα 2 χρόνια είναι η μέγιστη διάρκεια ζωής που μπορούν να δώσουν ! Και όμως άντεψε για μισό ακόμη χρόνο , με την αγάπη και το πείσμα το δικό σας να τον κρατήσετε στην ζωή , ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό σας ότι θα τον χάσετε , πάντα δίπλα με χαμόγελο και ελπίδες τον κρατούσατε στην ζωή !
Τον τελευταίο μήνα 2 φορές τον πείρε το ασθενοφόρο σε κωματώδη κατάσταση από το σπίτι , οι γιατροί σας λέγον να ενημερώσετε όσους νομίζεται γιατί η νύχτα θα είναι δύσκολη ! Έπαιρνες τηλέφωνο και μου έλεγες ότι δεν πρόκειται να τα βάλει έτσι εύκολα κάτω .Την επόμενη μέρα ξυπνούσε με χαμόγελο και σας έδινε νέες ελπίδες , οι γιατροί μου έλεγες έχουν αρχίσει να τον φωνάζουν Λάζαρο , 2 φορές έφυγε και γύρισε από την ζωή ! 3 και φαρμακερή μάλλον , αυτή την φορά δεν άντεξε ! Έφυγε όπως έζησε όλη του την ζωή , με το κεφάλι ψηλά και ένα τεράστιο χαμόγελο !
Μια εικόνα μου έχει μείνει έντονη , πριν 3 μέρες όταν κρατούσες στην αγκαλιά σου τη μητέρα σου και στεκόταν εκεί μπροστά σας μέσα στο φέρετρο , σε έβλεπα να τον κοιτάς και να του χαμογελάς σαν να του έγνεφες “άσε τους άλλους να κλαίνε και να νομίζουν πως έφυγες , εγώ ξέρω πως θα είσαι για πάντα κοντά μας …” ! Δεν σε είδα όλες αυτές τις μέρες να σε νοιάζει ο πόνος σου , προτεραιότητα το να παρηγορείς τους άλλους και να στέκεσαι δίπλα τους , όταν σε ρώτησα χθες που βρίσκεις όλη αυτή την δύναμη μου απάντησες πως το μόνο που θες για να συνεχίσεις είναι να έρθει ένα βράδυ στον ύπνο σου και να σου πει πως τώρα είναι καλά….
Eνα πράγμα μπορώ να σου υποσχεθώ, ότι και να γίνει στην ζωή σου θα είμαι πάντα δίπλα σου, στα δύσκολα και στα εύκολα πάντα δίπλα σου, κάτι περισσότερο από φίλος και αδερφός …
Καλό ταξίδι Μπαρμπατζονη…
5 σχόλια:
Αυτά είναι τα δύσκολα...
Αλλά οταν υπάρχουν άνθρωποι γύρω να σε στηρίξουν, μοιράζεται το βάρος κι ολα είναι καλύτερα.
Εσύ κάνε αυτό που ξέρεις, μείνε δίπλα του και...ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός(κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια).
Την καλημέρα μου παιδιά...
Αυτά ειναι τα άσχημα στην ζωή, αλλά αυτα ειναι που μας κάνουν ακόμα πιο δυνατούς.
Ειναι τυχερός μέσα στην δυστυχία του, που έχει εσένα δίπλα του. Καλημέρες και στους δυό σας...
@αστατη- Ο χρόνος βοήθα πολύ σε αυτές τις καταστάσεις , δεν ξέρω αν μακροχρόνια επουλώνονται οι πληγές , αν και μάλλον αυτό εξαρτάτε από ην χαρακτήρα του καθένα μας αλλά σίγουρα καταπραΰνει τον πόνο μέσα μας
@julia – Γίνεσαι πιο δυνατός αλλά και πιο σκληρός , αναθεωρείς για πολλά πράγματα , μετά από αυτό είναι σαν να ξεκινάς μια καινούργια ζωή ,τα βάζεις όλα στην ζυγαριά και βλέπεις τι αξίζει στην ζωή σου και τι όχι , ο θάνατος μας αλλάζει όλους μοιραία…
Me exei sinkinisei toso poly auto to post... pos mporei h agaph na ypervei, ke sthn telikh analish na katargisei tis viologikes simvatikotites! ta somata erxonte ke pererxonte, h agaph omos oudepote ekpiptei... Na eise kala :)
....κλαίω!!!
Σ' ευχαριστώ για όλα...
Δημοσίευση σχολίου